دختر 4 ساله‌ای دارم که بسیار خیالبافی می‌کند. آیا این خیال‌پردازی‌ها نگران کننده است؟
خیال‌پردازی در کودکان تا 4 سالگی کاملا طبیعی و جزئی از روند رشد آنان است و ویژگی جاندار پنداری آنان، آن را تشدید می‌کند. این ویژگی باعث می‌شود که به اشیا جان بدهند و با آنان صحبت کنند. کودک شما در ذهن خود چیزهایی را مجسم می‌کند که اصلا وجود خارجی ندارند. قدرت تخیل در این سن آن قدر زیاد است که می‌تواند خود را به جای دیگران بگذارد و این که در بازی‌ها، خود را قهرمان می‌داند و درباره والدین خود اغراق می‌کند و دوستان خیالی دارد، به همین ویژگی بر می‌گردد؛ به همین دلیل، توصیه می‌کنم فرزند خود را به سبب خیالبافی‌هایش تمسخر نکنید و از موجودات خیالی مانند غول و دیو و هیولا نترسانید. این ترس‌ها تشدید کننده خیالبافی است. خیالپردازی در این سن نگران کننده نیست؛ بنابراین، لزومی ندارد او را از این کار باز دارید و مطمئن باشید که ضرری برایش ندارد و به تعادل روحی او لطمه‌ای نمی‌زند. او را هرگز به دروغگویی متهم نکنید؛ چون خیالبافی کودک (عروسکم می‌گه، خرسم گفت، با گنجشکای روی شاخه درخت حرف زدم و...) در این سن، دروغگویی مصطلح بین بزرگسالان نیست. وقتی به شما می‌گوید: با اسب پرنده‌ام در آسمان پرواز کردم، بگویید: دوست داری یک اسب پرنده داشته باشی، مگه نه؟ خوب است او را در قالب داستان و در زمینه کارتون‌ها و فیلم‌ها با دنیای واقعی آشناتر سازید تا بین دنیای خیالی و واقعی فرق بگذارد و بداند که وقتی در یک کارتون تلویزیونی، موش یا گربه زیر ماشین می‌رود و پس از تبدیل شدن به یک ورق کاغذ، با یک تکان دادن به خود، به حال اول باز می‌گردد، واقعی نیست. منبع: کتاب نسیم مهر(3)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388
عنوان سوال:

دختر 4 ساله‌ای دارم که بسیار خیالبافی می‌کند. آیا این خیال‌پردازی‌ها نگران کننده است؟


پاسخ:

خیال‌پردازی در کودکان تا 4 سالگی کاملا طبیعی و جزئی از روند رشد آنان است و ویژگی جاندار پنداری آنان، آن را تشدید می‌کند. این ویژگی باعث می‌شود که به اشیا جان بدهند و با آنان صحبت کنند.
کودک شما در ذهن خود چیزهایی را مجسم می‌کند که اصلا وجود خارجی ندارند. قدرت تخیل در این سن آن قدر زیاد است که می‌تواند خود را به جای دیگران بگذارد و این که در بازی‌ها، خود را قهرمان می‌داند و درباره والدین خود اغراق می‌کند و دوستان خیالی دارد، به همین ویژگی بر می‌گردد؛ به همین دلیل، توصیه می‌کنم فرزند خود را به سبب خیالبافی‌هایش تمسخر نکنید و از موجودات خیالی مانند غول و دیو و هیولا نترسانید. این ترس‌ها تشدید کننده خیالبافی است.
خیالپردازی در این سن نگران کننده نیست؛ بنابراین، لزومی ندارد او را از این کار باز دارید و مطمئن باشید که ضرری برایش ندارد و به تعادل روحی او لطمه‌ای نمی‌زند.
او را هرگز به دروغگویی متهم نکنید؛ چون خیالبافی کودک (عروسکم می‌گه، خرسم گفت، با گنجشکای روی شاخه درخت حرف زدم و...) در این سن، دروغگویی مصطلح بین بزرگسالان نیست. وقتی به شما می‌گوید: با اسب پرنده‌ام در آسمان پرواز کردم، بگویید: دوست داری یک اسب پرنده داشته باشی، مگه نه؟
خوب است او را در قالب داستان و در زمینه کارتون‌ها و فیلم‌ها با دنیای واقعی آشناتر سازید تا بین دنیای خیالی و واقعی فرق بگذارد و بداند که وقتی در یک کارتون تلویزیونی، موش یا گربه زیر ماشین می‌رود و پس از تبدیل شدن به یک ورق کاغذ، با یک تکان دادن به خود، به حال اول باز می‌گردد، واقعی نیست.
منبع: کتاب نسیم مهر(3)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین