این حدیث شریف در فضل و ارزش علم از نبی اکرم حضرت محمد صلّی الله علیه و آله نقل شده و باید به این نکته توجه داشت که در زمان ایشان چین کشوری بود که رفتن به آنجا خیلی مشکل بود. برای اینکه بدانیم که این حدیث علوم تجربی را هم شامل می شود یا نه باید به این نکته توجه داشته باشیم که اسلام دین جامع و همه جانبه ای است، دینی است که تنها به یک سلسله پندها و اندرزهای اخلاقی و فردی و شخصی اکتفا نکرده است دینی است جامعه ساز. آنچه که یک جامعه بدان نیازمند است، اسلام آن را به عنوان یک واجب کفایی فرض کرده است. به عنوان مثال جامعه نیازمند به پزشک است، از این رو واجب است بقدر کافی پزشک وجود داشته باشد. و چون پزشکی نیازمند به تحصیل علم پزشکی است، قهراً تحصیل علم پزشکی از واجبات کفایی به شمار می آید. همین طور است دیگر علوم و فنون و صنایع. بنابراین، این حدیث تمام علوم حتی علوم تجربی را نیز شامل می شود.[1] برای تأیید مطالب یاد شده توضیحی مختصر ارائه می شود در زمان پیامبر خاتم صلّی الله علیه و آله طبیبی یهودی درگذشت، آن حضرت را از وفات وی خبر دادند، رسول اکرم از شنیدن آن اظهار تأسف کرد، عرض نمودند یا رسول الله این متوفی یهودی بوده است، فرمود: مگر نمی گویید طبیب بوده است.[2] برخوردهای خوب و تشویق های فراوان امامان در مورد علم، باعث پیشرفت علوم مختلف در جامعه اسلامی شده و خود ایشان شاگردانی زبردست در هر یک از علوم پرورش دادند. به عنوان نمونه؛ (جابربن حیان) را که یکی از شاگردان امام جعفر صادق علیه السّلام است می توان نام برد. از وی بیش از دویست جلد کتاب در زمینة علوم گوناگون بخصوص رشته های عقلی و طبیعی به جای مانده است. به همین خاطر، به عنوان پدر علم شیمی مشهور شده است. کتاب های او به زبان های گوناگون اروپایی در قرون وسطی ترجمه گردید و نویسندگان تاریخ علوم، همگی از او به عظمت یاد می کنند.[3] البته به این نکته باید توجه داشت که تمام علوم از نظر ارزش و منزلت یکسان نیستند. بهترین علم، آن است که به بهترین علوم تعلق گیرد، لذا هیچ علمی بالاتر از علم به توحید و اوصاف و اسماء حسنای خدا و صفات حق تعالی نیست. ارزش علم به مقدار ارزش معلوم بستگی دارد. یک وقت انسان زمین شناس است، یک وقت گیاه شناس یا جانور شناس و یا جهان شناس است. علم به مقدار معلوم می ارزد. همة علوم در یک حد و ردیف نیستند. همان طور که مردم در یک ردیف نیستند. بعضی ازعلوم مانند طلا و نقره اند، بعضی برتر از آنند که به طلا و نقره تشبیه شوند. روزی در محضر امام پنجم علیه السّلام سخنانی از معارف الهی مطرح شد. شاگردان حضرت از محضرش استفاده ها بردند، یکی از شاگردان عرض کرد: از جواهر کلام شما استفاده کردیم. حضرت فرمود: این سخنان مرا به جواهر شبیه کردی، جوهر و گوهر جز سنگ چیز دیگر نیست، هرگز سنگ آن مقام را ندارد که معارف الهی به سنگ زرد و سفید تشبیه شود. بنابراین، همان طور که معادن گوناگون است، علوم هم همانند معدن های مختلف هستند، باید به آن علمی دست یافت که فوق همة این معادن و همة این ارزشها است و آن معرفت خدا است که بهترین آب حیات است.[4] نتیجه آن که: الف) حدیث شریف تمام علوم را در بر می گیرد. ب) با وجود این، تمام علوم در یک درجه و ارزش نیستند. ج) در جایی که اسلام امر به آموختن علوم تجربی کرده جلوتر از آن و مقدم بر آن دستور به آموختن علم دین و شناخت نفس و خدا کرده است. معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر: 1. طب و طبیب و تشریح، علامه حسن حسن زادةآملی. 2. سیرة پیشوایان، زندگانی امام صادق و امام باقر علیهما السّلام . 3. آشنایی با علوم اسلامی، استاد شهید مطهری. 4. الذریعة الی تصانیف الشیعة، طهرانی،آغابزرگ. [1] . ر. ک: مطهری، مرتضی، آشنایی با علوم اسلامی (منطق فلسفه )، تهران، صدرا، چاپ دوم، 1365، ص 1618. [2] . حسن زاده آملی، طب و طبیب و تشریح، ناشر الف. لام. میم، چاپ اول، ص 16. [3] . ر. ک: پیشوایی، مهدی، سیرة پیشوایان، مؤسسة امام صادق علیه السّلام ، چاپ سیزدهم، 1381، ص356357، (زندگی امام صادق علیه السّلام ). [4] . مجلة پگاه اندیشه (ویژه نامه سالگرد شهادت استاد مطهری)، اردیبهشت 1381، صاحب امتیاز سازمان تبلیغات اسلامی، ص 12، 13، آیت الله جوادی آملی.
این حدیث شریف در فضل و ارزش علم از نبی اکرم حضرت محمد صلّی الله علیه و آله نقل شده و باید به این نکته توجه داشت که در زمان ایشان چین کشوری بود که رفتن به آنجا خیلی مشکل بود. برای اینکه بدانیم که این حدیث علوم تجربی را هم شامل می شود یا نه باید به این نکته توجه داشته باشیم که اسلام دین جامع و همه جانبه ای است، دینی است که تنها به یک سلسله پندها و اندرزهای اخلاقی و فردی و شخصی اکتفا نکرده است دینی است جامعه ساز. آنچه که یک جامعه بدان نیازمند است، اسلام آن را به عنوان یک واجب کفایی فرض کرده است. به عنوان مثال جامعه نیازمند به پزشک است، از این رو واجب است بقدر کافی پزشک وجود داشته باشد. و چون پزشکی نیازمند به تحصیل علم پزشکی است، قهراً تحصیل علم پزشکی از واجبات کفایی به شمار می آید. همین طور است دیگر علوم و فنون و صنایع. بنابراین، این حدیث تمام علوم حتی علوم تجربی را نیز شامل می شود.[1]
برای تأیید مطالب یاد شده توضیحی مختصر ارائه می شود در زمان پیامبر خاتم صلّی الله علیه و آله طبیبی یهودی درگذشت، آن حضرت را از وفات وی خبر دادند، رسول اکرم از شنیدن آن اظهار تأسف کرد، عرض نمودند یا رسول الله این متوفی یهودی بوده است، فرمود: مگر نمی گویید طبیب بوده است.[2]
برخوردهای خوب و تشویق های فراوان امامان در مورد علم، باعث پیشرفت علوم مختلف در جامعه اسلامی شده و خود ایشان شاگردانی زبردست در هر یک از علوم پرورش دادند. به عنوان نمونه؛ (جابربن حیان) را که یکی از شاگردان امام جعفر صادق علیه السّلام است می توان نام برد. از وی بیش از دویست جلد کتاب در زمینة علوم گوناگون بخصوص رشته های عقلی و طبیعی به جای مانده است. به همین خاطر، به عنوان پدر علم شیمی مشهور شده است. کتاب های او به زبان های گوناگون اروپایی در قرون وسطی ترجمه گردید و نویسندگان تاریخ علوم، همگی از او به عظمت یاد می کنند.[3]
البته به این نکته باید توجه داشت که تمام علوم از نظر ارزش و منزلت یکسان نیستند. بهترین علم، آن است که به بهترین علوم تعلق گیرد، لذا هیچ علمی بالاتر از علم به توحید و اوصاف و اسماء حسنای خدا و صفات حق تعالی نیست. ارزش علم به مقدار ارزش معلوم بستگی دارد. یک وقت انسان زمین شناس است، یک وقت گیاه شناس یا جانور شناس و یا جهان شناس است. علم به مقدار معلوم می ارزد. همة علوم در یک حد و ردیف نیستند. همان طور که مردم در یک ردیف نیستند. بعضی ازعلوم مانند طلا و نقره اند، بعضی برتر از آنند که به طلا و نقره تشبیه شوند.
روزی در محضر امام پنجم علیه السّلام سخنانی از معارف الهی مطرح شد. شاگردان حضرت از محضرش استفاده ها بردند، یکی از شاگردان عرض کرد: از جواهر کلام شما استفاده کردیم. حضرت فرمود: این سخنان مرا به جواهر شبیه کردی، جوهر و گوهر جز سنگ چیز دیگر نیست، هرگز سنگ آن مقام را ندارد که معارف الهی به سنگ زرد و سفید تشبیه شود.
بنابراین، همان طور که معادن گوناگون است، علوم هم همانند معدن های مختلف هستند، باید به آن علمی دست یافت که فوق همة این معادن و همة این ارزشها است و آن معرفت خدا است که بهترین آب حیات است.[4]
نتیجه آن که:
الف) حدیث شریف تمام علوم را در بر می گیرد.
ب) با وجود این، تمام علوم در یک درجه و ارزش نیستند.
ج) در جایی که اسلام امر به آموختن علوم تجربی کرده جلوتر از آن و مقدم بر آن دستور به آموختن علم دین و شناخت نفس و خدا کرده است.
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1. طب و طبیب و تشریح، علامه حسن حسن زادةآملی.
2. سیرة پیشوایان، زندگانی امام صادق و امام باقر علیهما السّلام .
3. آشنایی با علوم اسلامی، استاد شهید مطهری.
4. الذریعة الی تصانیف الشیعة، طهرانی،آغابزرگ.
[1] . ر. ک: مطهری، مرتضی، آشنایی با علوم اسلامی (منطق فلسفه )، تهران، صدرا، چاپ دوم، 1365، ص 1618.
[2] . حسن زاده آملی، طب و طبیب و تشریح، ناشر الف. لام. میم، چاپ اول، ص 16.
[3] . ر. ک: پیشوایی، مهدی، سیرة پیشوایان، مؤسسة امام صادق علیه السّلام ، چاپ سیزدهم، 1381، ص356357، (زندگی امام صادق علیه السّلام ).
[4] . مجلة پگاه اندیشه (ویژه نامه سالگرد شهادت استاد مطهری)، اردیبهشت 1381، صاحب امتیاز سازمان تبلیغات اسلامی، ص 12، 13، آیت الله جوادی آملی.
- [سایر] منظور از «علم» در روایت «طلب العلم فریضةٌ علی کل مسلمٍ» چیست؟ آیا علم رایج دانشگاهی هم مصداق آن است؟
- [سایر] نظر روایات وقران درباره علوم تجربی چیست؟
- [سایر] آیا علوم تجربی در آیات و روایات مطرح شده است؟
- [سایر] آیا علم مورد تأیید و تشویق اسلام، علوم دینی است، یا شامل همه علوم بشری؛ مانند شیمی، طب، فیزیک و... می شود؟
- [سایر] با توجه به آیه شریفه «لا رطب و لا یابس الا فی کتاب مبین»؛ آیا تمام علوم بشری مانند ریاضی، فیزیک، طب و ... در قرآن موجود است؟
- [سایر] در قرآن و روایات، واژه «جهل» در مقابل «عقل» است، یا در برابر «علم»؟
- [سایر] در آیات قرآن، سنت و احادیث اهل بیت (ع) فراوان مشاهده می شود که انسان ها را به فراگیری علم تشویق نموده اند، سؤال این جا است که آیا علم مورد تشویق و تأیید اسلام، شامل علوم دانشگاه ها و مؤسسات آموزشی و علوم بشری؛ مانند شیمی، فیزیک ، ریاضی و ... می شود، یا فقط علوم دینی و تفقه در دین مورد نظر است؟
- [سایر] معنای صفات «کریم» و «اکرم» در لغت، قرآن و حدیث چیست؟
- [سایر] در آیه 7 سوره آل عمران، آیا «الراسخون فی العلم» عطف بر الله است یا جمله ای مستقل می باشد؟
- [سایر] منظور از عناوین «حفاظ القرآن»، «حَمَلَة القرآن» و اصناف «قراء القرآن» چیست؟ آیا در روایات چنین چیزی هست؟