امام رضا (علیه السلام) می فرمایند:
إذا کُنتَ فی تِجارَتِکَ وحَضَرَتِ الصّلاةُ فلا یَشغَلْکَ عنها مَتْجَرُکَ ، فإنَّ اللّه‌َوَصفَ قَوما ومدَحَهُم فقالَ : (رِجالٌ لا تُلهیهم ...) . وکانَ هؤلاءِ القَومُ یَتَّجِرونَ ، فإذا حَضَرَتِ الصّلاةُ تَرَکوا تِجارَتَهُم وقاموا إلی صَلاتِهِم ، وکانوا أعظَمَ أجْرا مِمَّن لا یَتَّجِرُ فیُصَلّی؛
هرگاه در حال کسب و کار بودی و وقت نماز رسید کسب تو را از نماز باز ندارد ؛ زیرا خداوند مردمی را چنین توصیف کرده و ستوده‌است : (مردانی که هیچ تجارت ...) . این مردم کاسب بودند امّا چون گاه نماز می‌رسید دست از کسب و کار می‌شستند و به نماز بر می‌خاستند . مزد و پاداش اینان بیش از کسانی بود که کاسبی نمی‌کردند و نماز می‌خواندند .
بحار الأنوار : 103 / 100 / 40
