زناشویی
می‌توانید با اصلاح نحوهٔ ارجاع به منابع بر طبق شیوه‌نامهٔ ارجاع به منابع، به ویکی‌شیعه کمک کنید.
فهمیدن بعضی از مسایل بعد از ازدواج توسط همسر، موجب ناراحتی و در بعضی موارد باعث مشکلات جدی می شود که زندگی زناشویی را با مشکل رو به رو می کند، آیا گفتن آن ها قبل از ازدواج واجب است؟
مواردی که نگفتن آن ها سبب تدلیس می شود، باید گفته شود.
مواردی که نگفتن آن ها سبب تدلیس می شود، باید گفته شود.
عنوان سوال:
فهمیدن بعضی از مسایل بعد از ازدواج توسط همسر، موجب ناراحتی و در بعضی موارد باعث مشکلات جدی می شود که زندگی زناشویی را با مشکل رو به رو می کند، آیا گفتن آن ها قبل از ازدواج واجب است؟
پرسش‌های مرتبط از این مرجع
- علویه ای به دلیل ناراحتی عصبی و افسردگی، داروی آرام بخش اعصاب مصرف می کرده است و در هنگام ازدواج این مسأله را به همسرش نگفته است و پس از مدّتی داروهای خود را ترک کرده و بیماری عود می کند و همسر از ناراحتی وی مطّلع می شود. زوج مزبور او را به منزل والدین برده و ادّعا می کند که همسرش دچار نوعی جنون بوده که در زمان نکاح به او نگفته اند. به همین جهت وی نکاح را فسخ کرده، در حالی که پزشکان آن را افسردگی و ناراحتی عصبی تشخیص داده اند. حکم مسأله را بیان فرمایید؟
- قبل از ازدواج، مسایل جنسی و غیر جنسی لازم برای زندگی مشترک به دختر و پسر آموزش داده می شود، با توجه به این امر:
- از جمله ی شروط ضمن عقد نکاح اینجانب، عدم ازدواج دوّم می باشد. چنان چه با داشتن همسر دایم به دلیل عسر و حرج ایجاد شده توسّط زوجه، اقدام به ازدواج موقّت نمایم، آیا از نظر شرعی ازدواج مذکور [ازدواج موقّت] باعث فراهم نمودن موجبات طلاق از ناحیه ی زوجه ی دایم می گردد؟
- اگر در ضمن اجرای طلاق خلع، علاوه بر بذل مهر با زن شرط شده است که وی حقّ ملاقات با فرزندش را نداشته باشد، چون موجب ناراحتی و اضطراب طفل می شود و نگهداری آن برای زوج مشکل می شود و زوجه هم قبول نموده است. حال اگر زوجه از این شرط تخلّف کند و بخواهد با فرزندش ملاقات کند، آیا این هم مثل رجوع مهر محسوب می شود که موجب تبدّل طلاق خلع به رجعی است یا خیر؟
- دختری که پس از ازدواج معلوم شده که بکارت ندارد و از ناحیه مردم متهم به زنا با مرد اجنبی است، آیا صرف شیاع بر زنا دادن، موجب ثبوت زنا است؟ آیا مرد می تواند با چنین زنی ادامه ی زندگی زناشویی دهد؟
- اگر همسر اینجانب سکّه ای را که به عنوان جایزه در کار فرهنگی دریافت کرده بود به من هدیه کند و قصد من هم این بوده که با آن بعضی از مشکلات زندگی را حلّ کنم، ولی زمان دریافت سکّه تا سال مالی اینجانب و همسرم فاصله ی زیادی نداشته و فرصت نکردم که آن را قبل از رسیدن سال مالی بفروشم، آیا سر سال مالی، خمس آن را باید بپردازم؟
- در سال 1360 از زوجه ام جدا شدم، در حالی که از وی دو فرزند پسر داشتم. در سال 1362 مجددا ازدواج کردم و اکنون دارای دو فرزند می باشم. در سال 1363 همسر سابقم ازدواج کرد، مدتی بعد صاحب فرزند شد، در زمانی که بچه دوّم را آبستن بود، فهمید در زمان طلاق در عادت به سر می برده است. وی و همسرش به این نتیجه رسیدند که بچه باید سقط شود و آن ها از هم جدا شوند که این عمل صورت گرفت. بفرمایید: 1) نسبت من با همسر سابقم چیست؟ آیا محرم می باشیم؟ 2) آیا ما می توانیم بدون خواندن صیغه ی مجدّد با هم زندگی کنیم و زناشویی داشته باشیم؟ 3) حکم اولاد متولد شده از همسر دوّم چیست؟
- دختری نامزد جوانی بوده است و برای رعایت مسایل شرعی، صیغه ی عقد موقّت خوانده بودند و باهم خلوت می کردند و جوان از راه دُبر با دختر نزدیکی می کرده است. ولی بعد از مدّتی از هم جدا می شوند و دختر که جاهل بوده و نمی دانسته این آمیزش هم عدّه دارد، در زمان عدّه ی شرعی به عقد دایم دیگری درآمده و فعلاً بعد از چند سال زندگی متوجّه شده است، حکم او چیست؟
- زوج و زوجه ای که مدّت هشت سال است با هم زندگی نموده اند، ولی تاکنون بچّه دار نشده اند و به تشخیص پزشکان عیب از جانب زوج است و اکنون زوجه ادعا دارد که شوهرش بدون خصیتین است و زوج هم معترف است و علّت عدم بارداری وی هم همین مسأله است. آیا عیب ذکر شده از جمله عیوبی است که باعث فسخ عقد می گردد؟ و از آن جایی که زوجه تاکنون جاهل بر حکم بوده نمی دانسته که حقّ فسخ دارد، آیا در صورت داشتن حقّ فسخ لازم است صیغه ی طلاق جاری شود؟
- با توجه به این که اگر بخواهیم طبابت پزشک را با توجه به مشکلات متعدد و در صورت مواجهه با این مشکلات، تنها در صورتی مجاز بدانیم که وی در این زمینه دارای تخصّص و تجربه ی کافی باشد، عملاً مسایل درمان با اختلال کامل روبرو خواهد شد زیرا: اولاً هر پزشکی تا رسیدن به این تخصص و تجربه ی کافی باید همان مراحل اولیّه را طی کند (که همان دوران بدون تجربه و تخصّص است). ثانیا به علت جمعیّت زیاد، امکانات کم، فرصت های ناکافی و ده ها علل دیگر (حداقلّ در کشور ایران) نمی توان انتظار داشت پزشکانی که از ابتدا کاملاً مسلّط باشند به طبابت بپردازند. 1) در مواردی پزشک داروی مؤثّر بر بیماری یا عوارض خطرناک آن را فراموش نموده و فرصت و امکانات کافی جهت دسترسی به اطلاعات کافی یا پزشک متخصص دیگری نیز ندارد. 2) یا مطمئن است که داروی خاصی برای بیماری مفید است. اما هم چنین مطمئن است و یا احتمال می دهد که در صورت تجویز آن دارو عوارضی خفیف یا شدیدتر از خود بیماری و حتی مرگ در اثر این دارو، گریبان گیر این بیمار خواهد شد. (که البته 1 و 2 شامل مسایل تشخیصی نیز می باشد). آیا پزشک در این حالات می تواند مریض را به حال خود بگذارد و چنین فرض کند که: گویا پزشکی موجود نبوده است و قضا و قدر الهی هر چه باشد بر او جاری خواهد شد و بدین ترتیب خود را در معرض مؤاخذه مادی و معنوی حاصل از عوارض احتمالی و هزینه های نابه جای آن قرار ندهد و کار وی را به خدا واگذارد که یا خود بهبودی نسبی یابد و فرصت تحقیقات بعدی فراهم گردد و یا به تدریج دچار عوارض و مرگ گردد. اصولاً در چنین مواردی که پزشک نمی داند برای نجات جان یا رفع و تسکین آلام یک بیمار چه کاری انجام دهد وظیفه ی او چیست؟ درمان های بدون اطمینان و غیر قابل اعتماد (که ممکن است خود آن ها باعث مرگ یا عوارض شدیدتر شوند) یا عدم هر گونه اقدام درمانی؟ اگر پزشک با اقدام به درمان نامطمئن، موجب خسارت و مرگ مریض گردد، آیا مسؤول است؟ آیا اگر اقدام به هیچ درمانی نکند (با توجه به علل و توضیحات فوق)، مسؤولّیتی متوجّه اوست؟ این موضوع با توجه به این نکته باید در نظر گرفته شود که گاهی، فرصت هیچ مشورت و ارجاع بیمار به پزشکان متخصّص و آگاه دیگری وجود ندارد (مثلاً گاهی پزشکی که دارای تجربه ی کافی نباشد، با بیماری در حالت بی هوشی مواجه می شود که نمی داند به طور مثال این بیمار در اثر کمبود یا ازدیاد قند در بدنش دچار بی هوشی شده و در این حالت طبیعی است که درمان کاملاً متناقض است و باعث اشتباه پزشک می شود).
پرسش‌های مرتبط از دیگر مراجع
- [سایر] چرا به فردی که همسر ایشان بدون هیچ مشکل در زندگی، خانه خود را ترک کرده و حاضر به تمکین نمیباشد، اجازه ازدواج مجدد داده نشده است؟
- [سایر] بعد از ازدواج متوجه شدم که رنگ پوست خانمم تیره است و کک و مک هم زیاد دارد. و همین باعث شده من روز بروز از زندگی سردتر بشوم. حتی دچار ناراحتی جسمی (معده درد شدید) و ناراحتی روحی شدم. ضمناً با وجود اینکه خانمم مذهبی هست ولی نق نق هم زیاد می کند. سرگردان و حیرانم نمی دانم چکار کنم. راهنماییم کنید. متشکرم
- [سایر] با سلام 1) ویژگی ها و تفاوتهای فردی مرد و زن که فهمیدن اونها برای موفقیت در زندگی زناشویی مهم است ؟ (( با سپاس فراوان ))
- [سایر] دوست دارم ازدواج کنم؛ اما ترس از مشکلات مالی زندگی مشترک مانع میشود. چه کنم؟
- [سایر] دانشجویم و به خاطر مشکلات اقتصادی از ازدواج خود پشیمانم جهت فایق آمدن براین نوع مشکلات ورسیدن به یک زندگی متعادل مراراهنمایی فرمایید؟
- [آیت الله فاضل لنکرانی] شخصی به جهت ناراحتی و مشکلات زندگی خودکشی کرده است، اوّلاً اصل این عمل شرعاً چه صورت دارد؟ و ثانیاً آیا لازم است از اموال او کفاره پرداخت شود؟
- [سایر] آیا همفکر بودن در مسائل سیاسی (پایبندی به مسئله ولی فقیه و نظام جمهوری اسلامی) برای ازدواج ضروری است، و اگر نباشد امکان دارد که فرد با همسرش در طول زندگی به مشکل بخورد؟
- [سایر] یکی از مشکلات زندگی زناشویی، سلطهجویی مرد است. از کجا میتوانم بفهمم که شریک آینده زندگیام سلطهجو نیست؟
- [آیت الله مکارم شیرازی] آیا برای مردی که همسر دائم دارد ازدواج موقّت جایز است؟ (حکم مسأله را در صورتی که همسر دوّم در همان محل زندگی همسر دائم یا در محل دیگری زندگی کند بیان فرمایید).
- [آیت الله فاضل لنکرانی] زن در زندگی با همسر خود مشکل دارد و طبق تشخیص دادگاه ادامه زندگی موجب عسر و حرج شدید برای زن می باشد و بنابراین زن راضی است مهریه خود را بخشیده و طلاق بگیرد حال اگر شوهر به هر علتی راضی به طلاق دادن او نباشد، تکلیف این زن چیست؟
مسائل مرتبط از دیگر مراجع
- [آیت الله اردبیلی] کسی که به واسطه نداشتن همسر به حرام میافتد، واجب است ازدواج کند.
- [آیت الله نوری همدانی] اگر پدر یا مادر به فرزند خود امر کند که نماز را به جماعت بخواند ، در صورتی که ترک آن موجب اذیت و ناراحتی آنها شود نماز جماعت بر او واجب می شود .
- [آیت الله فاضل لنکرانی] اگر پدر یا مادر به فرزند خود امر کنند که نماز را به جماعت بخواند در صورتی که ترک آن موجب اذیت و ناراحتی یا اسائه ادب به پدر یا مادر باشد واجب است نماز را به جماعت بخواند.
- [آیت الله مکارم شیرازی] احتیاط واجب آن است که شوهر بیش از چهار ماه نزدیکی با همسر خود را در ازدواج موقت نیز ترک نکند.
- [آیت الله مکارم شیرازی] مرد نمی تواند بدون اذن همسر خود با خواهرزاده یا برادرزاده رضاعی زن خود ازدواج کند و نیز احتیاط واجب آن است که اگر با پسری (العیاذ بالله) لواط کرده با دختر و خواهر مادر رضاعی آن پسر ازدواج نکند.
- [آیت الله مکارم شیرازی] زنانی که بچه شیر می دهند خواه مادر بچه باشند یا دایه، اگر روزه گرفتن باعث کمی شیر آنها و ناراحتی بچه شود روزه بر آنها واجب نیست، ولی برای هر روز همان کفاره (یک مد طعام) واجب است، بعداً نیز باید روزه را قضا کنند، اما اگر روزه برای خودشان ضرر داشته باشد، نه روزه واجب است و نه کفاره، ولی باید بعداً روزه هایی را که نگرفته اند قضا نمایند.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . فقیری که یاد گرفتن صنعت برای او مشکل نیست، بنابر احتیاط واجب باید یاد بگیرد، و با گرفتن زکات زندگی نکند، ولی مادامی که از تحصیل مخارج عاجز است، میتواند زکات بگیرد.
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] فقیری که یاد گرفتن صنعت برای او مشکل نیست؛ بنا بر احتیاط واجب باید یاد بگیرد و با گرفتن زکاه زندگی نکند؛ ولی تا وقتی مشغول یاد گرفتن است؛ می تواند زکاه بگیرد.
- [امام خمینی] فقیری که یاد گرفتن صنعت برای او مشکل نیست بنابر احتیاط واجب باید یاد بگیرد، و با گرفتن زکات زندگی نکند ولی تا وقتی مشغول یاد گرفتن است، می تواند زکات بگیرد.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] فقیری که یاد گرفتن صنعت برای او مشکل نیست، بنابر احتیاط واجب باید یاد بگیرد و با گرفتن زکات زندگی نکند، ولی تا وقتی مشغول یاد گرفتن است، می تواند زکات بگیرد.