حرام، در فقه اسلامی، به عملی گفته میشود که ترک آن از مردم خواسته شده و انجام آن مستوجب عقاب است. حرمت، از احکام پنجگانه فقهی، و به معنای ممنوعیت انجام کار حرام است.
حلیت
حلال،این عنوان در مقابل حرام وبه معنای انچه که از لحاظ شرعی جایز است.
عناوین
مفهوم یک ماهیت و مصادیق عینی آن را عنوان و معنون گویند.