در جایی که امکان حلالیت گرفتن نیست، برای رضایت آن شخص و غفران الهی چه کنیم؟

چنانچه نمی توانید حلالیت بگیرید، سعی نمایید موارد زیر را عمل کنید؛ ان شاء الله خداوند شما را خواهد بخشید:

ابتدا برای گناه خود از خدا طلب مغفرت وآمرزش کنید. خداوند در قران می فرماید:
وَ أَنِ استَغْفِرُوا رَبَّکمْ ثمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ یُمَتِّعْکُم مَّتَعاً حَسناً إِلی أَجَل مُّسمًّی وَ یُؤْتِ کلَّ ذِی فَضل فَضلَهُ وَ إِن تَوَلَّوْا فَإِنی أَخَاف عَلَیْکمْ عَذَاب یَوْم کَبِیر؛ و دیگر این که از پروردگارتان آمرزش بخواهید سپس به درگاه او روی کنید تا شما را از بهره ای نیکو تا مدتی معین بهره مند سازد و به هر صاحب فضیلتی فضل او را (به تناسب کمالش) عطا کند. و اگر رویگردان شوید، من از عذاب روزی بزرگ بر شما بیمناکم)[1]

وَ مَن یَعْمَلْ سُوءًا أَوْ یَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ یَسْتَغْفِرِ اللَّهَ یَجِدِ اللَّهَ غَفُورًا رَّحِیمًا؛ کسی که کار بدی انجام دهد یا به خود ستم کند، سپس از خداوند طلب آمرزش نماید، خدا را آمرزنده و مهربان خواهد یافت. [2]

سپس برای شخصی که رنجانده و یا مورد ظلمی قرار داده اید نیز طلب آمرزش ومغفرت کنید؛ زیرا از پیامبر اکرم (صلوات الله علیه و آله) نقل است که حضرت فرمودند:

(مَنْ قَالَ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ مُؤْمِنٍ خَلَقَهُ اللَّهُ مُنْذُ خَلَقَ اللَّهُ آدَمَ إِلَی أَنْ تَقُومَ السَّاعَةُ حَسَنَةً وَ مَحَا عَنْهُ سَیِّئَةً وَ رَفَعَ لَهُ دَرَجَةً؛ اگر کسی برای مؤمنین و مؤمنات طلب مغفرت کند، خداوند به عدد هر مؤمنی که از هنگام خلقت آدم تا قیامت خلق می‌کند، برای او سه چیز در نظر می‌گیرد؛ برایش حسنه می‌نویسد و از گناهانش می‌کاهد و بر مقامش می‌افزاید.)[3]

و دیگر اینکه گاهی این بخش از دعای روز دوشنبه را که در مفاتیح الجنان آمده، با توجه بخوانید:

اللَّهُمَّ إنَّی أَسئَلُکَ فِی مَظَالِم عِبَادِکَ عِنْدِی فَأَیَّمَا عَبْدٌ مِنْ عَبِیدِکَ أَوْ أَمَةٍ مِنْ إمَائِکَ کَانَتْ لَهُ قِبَلِی مَظْلَمَةٌ ظَلَمْتُهَا إیَّاهُ فِی نَفْسِهِ أَوْ فِی عِرْضِهِ أوْ فِی مَالِهِ أوْ فِی أَهْلِهِ وَوَلَدِهِ أَوْغِیبَةً اغْتَبْتُهُ بِهَا أَوْ تَحَامُلُ عَلَیْهِ بِمَیْلٍ أَو هَوَیً أَوْ أَنَفَةٍ أَوْ حَمِیَّةٍ أََوْ رِیَاءٍ أَوْ عَصَبِیَّةٍ غَائِبَاً
خدایا از تو خواهانم در باره ستمی که به بندگان تو کردم و حقی که بر من دارند پس هر بنده ای از بندگانت(هر مردی از مردان) یاکنیزی از کنیزانت( هر زنی از زنان) که مظلمه ای از او بر من است که ستمی بر او کرده ام در جانش یا در عرض و آبرویش یا در مالش یا در حق خانواده اش و فرزندش و بدگوئی او را کرده ام یا تحمیلی بر او بسبب خواهش یا هوس یا تکبر یا خشمی یا خودنمائی یا عصبیت غایب بوده باشد یا حاضر یا زنده بوده یا مرده پس کوتاه آمده دستم وتنگ آمده توانم از جبران آن حقوق به سوی او وحلالیت خواستن از او پس از تو می خواهم ای کسی که مالک حاجتهائی و در آن اراده تو همه حاجتها مستجاب است و شتابانند به سوی اراده او که درود فرستی بر محمد و آل محمد واینکه راضی کنی او را از من به هر طوری که خواهی. و ببخشی برایم از نزد خودت رحمت؛ زیرا آمرزیدن از تو چیزی کم نمیکند و بخشیدن ضرری به تو نمی رساند ای مهربان ترین مهربانان.[4]

[1]. هود/3.
[2].نساء/110.
[3] بحارالأنوار،ج 90، ص391.
[4]. برگرفته از مفاتیح الجنان.