درک
ادراک در دو معنای رسیدن به چیزی و رسیدن چیزی به کار رفته است. از آن به مناسبت در بابهای طهارت، صلات، زکات، حج، مزارعه و صید و ذباحه سخن رفته است.
چگونه انسان می‌تواند قلباً درک کند، کاری را که دارد انجام می‌دهد، خیر است و رضای خدا در آن است؟
انسان باید وظیفه خود را به درستی تشخیص دهد و آن وظیفه را به‌خوبی انجام دهد و پس از آن لازم نیست این‌گونه فکرها را بکند؛ بلکه چون منجر به وسوسه فکری می‌شود، جایز نیست.
انسان باید وظیفه خود را به درستی تشخیص دهد و آن وظیفه را به‌خوبی انجام دهد و پس از آن لازم نیست این‌گونه فکرها را بکند؛ بلکه چون منجر به وسوسه فکری می‌شود، جایز نیست.
عنوان سوال:
چگونه انسان می‌تواند قلباً درک کند، کاری را که دارد انجام می‌دهد، خیر است و رضای خدا در آن است؟
پاسخ:
انسان باید وظیفه خود را به درستی تشخیص دهد و آن وظیفه را به‌خوبی انجام دهد و پس از آن لازم نیست این‌گونه فکرها را بکند؛ بلکه چون منجر به وسوسه فکری می‌شود، جایز نیست.
پرسش‌های مرتبط از این مرجع
- الف) برای کسب حضور قلب در نماز بیشتر چه کارهای توصیه شده است؟ب)برای ارتباط قلبی با اولیای خدا چه کاری باید کرد؟ ج)خداوند راچگونه بهتر می توان شناخت؟
- به جا آوردن نماز قضا، بلافاصله بعد از فوت وقت اداء واجب است یا تأخیر آن جایز میباشد؟ مثلاً وقتی نماز صبح انسان قضا می‌شود، هنگامی که بیدار شد واجب است قبل از هر کاری نماز خود را قضا کند، یا می‌تواند آن را به وقت دیگری موکول نماید؟
- اگر انسان از پیشگویی منجّمین اطمینان حاصل کند که فردا اول ماه است، آیا می‌تواند به این اطمینان عمل نماید؟
- قرض الحسنه ای داریم که امور مربوط به آن را چند نفر از دوستان بدون دریافت حقوق و صرفاً محض رضای خداوند انجام می دهند. به همین دلیل هزینه های جاری آن بسیار اندک است و کارمزد دریافتی از وام ها افزون بر هزینه ها می باشد و مبالغ کارمزدها به سرمایه صندوق اضافه می گردد و در جهت ارائه خدمات بیشتر به وام گیرندگان استفاده می گردد.
- اگر مادر یا پدر انسان امر به کاری کردند آیا باید ابتدا آن کار را انجام داد یا نماز اول وقت را به جا آورد؟
- چنانچه مسافر پیش از ظهر ماه رمضان به وطن برگردد و از سحر تا آن موقع کاری که مفطر روزه باشد، انجام ندهد، در این صورت می‌تواند آن روز را روزه بگیرد یا واجب است روزه بگیرد؟
- منظور از تقدیرات الهی چیست و تسلیم بودن در برابر تقدیرات الهی چگونه است؟ آیا تقدیرات الهی برای انسان ثابت است یا انسان می‌تواند با دعا تقدیرات الهی را تغییرداده و آن را آن گونه که خود بخواهد رقم بزند؟!
- اگر انسان دلش پاک باشد، دروغ نگوید، غیبت نکند، کسی را آزار ندهد، به یاد خدا باشد و مقداری هم موی خود را بیرون بگذارد، اشکالی دارد؟
- سوال : بنده نذر کردم که اگر در کاری موفق شوم یک اتوبوس نذر امام زمان به جمکران ببرم. خدا را شکر در کارم موفق شدم. حالا اگر بخواهم به جای بردن اتوبوس به جمکران هزینههای مربوط به آن را خرج بیماران سرطانی یا ازدواج جوانان بکنم ایرادی دارد؟
- من جایی کار میکنم که اندک سرمایهای هم اونجا دارم و حقوقی هم میگیرم. با وسوسه شیطان در امانت خیانت کردم، حالا میتوانم پول 4ماه حقوقی که نگرفتم را به عنوان بخشی از آن پول ببخشم و برای حفظ آبرو از کاری که کردم چیزی نگویم؟ برای اینکه خدا هم من را ببخشد چه کنم؟
پرسش‌های مرتبط از دیگر مراجع
- [سایر] هر کاری خداوند متعال انجام می‌دهد خوب است ؟ یا خوب آن است که خدا انجام می‌دهد ؟
- [سایر] وهابیون تکفیری که به قول خودشان برای رضای خداوند عملیات انتحاری انجام میدهند آیا در قیامت با توجه به هدف آنها که جلب رضای خداوند بوده, آیا خداوند آنها را معذب میکند؟
- [سایر] رضای خدا و نشانههای آن را بیان کنید؟
- [سایر] شما از هرکس که سوال کنی چرا کار نیکو می کنی، می گوید برای رضای خدا، حال برای من بگویید رضای خدا برای چه، برای ما کار نیکو یک وظیفه است یا نه؟
- [سایر] میخواهم برای رضای خدا با آقایی ازدواج کنم که معلول است. آیا این اقدام پسندیده است؟
- [سایر] چگونه انسان می‌تواند محبوب خداوند واقع شود؟
- [سایر] چگونه انسان می‌تواند محبوب خداوند واقع شود؟
- [سایر] چگونه انسان می‌تواند در خداوند فانی شود؟
- [سایر] انسان چند نوع درک و درک کننده دارد؟
- [سایر] آیا غیرمعصوم می‌تواند حجت بین خدا و انسان باشد؟
مسائل مرتبط از این مرجع
- جعاله آن است که انسان قرار بگذارد در مقابل کاری که برای او انجام میدهند مال معیّنی بدهد. مثلاً بگوید هر کس گمشده مرا پیدا کند ده تومان به او میدهم، و به کسی که این قرار را میگذارد جاعل، و به کسی که کار را انجام می‌دهد عامل میگویند، و فرق بین جعاله و اینکه کسی را برای کاری اجیر کنند این است که در اجاره بعد از قرارداد، اجیر باید عمل را انجام دهد و کسی هم که او را اجیر کرده، اجرت را به او بدهکار می‌شود ولی در جعاله عامل می‌تواند مشغول عمل نشود و تا عمل را انجام ندهد، جاعل بدهکار نمیشود.
- نیّت یعنی توجّه به عمل برای اطاعت فرمان خدا، و لازم نیست انسان نیّت را به زبان بگوید یا از قلب خود بگذارند، بلکه همین قدر که برای انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب کاری که روزه را باطل میکند انجام ندهد کافی است و برای آنکه یقین کند تمام این مدّت را روزه بوده، باید مقداری پیش از اذان صبح و مقداری هم بعد از مغرب از انجام کاری که روزه را باطل میکند خودداری نماید.
- اگر برای عذری چند روز روزه نگیرد و بعد شک کند که چه وقت عذر او برطرفشده، می‌تواند مقدار کمتر را که احتمال می‌دهد روزه نگرفته قضا نماید.
- کسی که میّت را غسل می‌دهد باید قصد قربت داشته باشد یعنی غسل را برای انجام فرمان خداوند عالم به جا آورد.
- موقعی که انسان حواله می‌دهد باید بدهکار باشد ولی حوالههایی که در عرف مرسوم است که انسان کسی را که طلبکار نیست به کسی حواله می‌دهد صحیح است گرچه احکام حواله را ندارد، و کسی که به او حواله می‌شود اگر به حواله دهنده بدهکار باشد باید قبول کند.
- کسی که وظیفهاش تیمّم است اگر برای کاری تیمّم کند، تا تیمّم و عذر او باقی است، کارهایی را که باید با وضو یا غسل انجام داد، می‌تواند به جا آورد، ولی اگر عذرش تنگی وقت بوده یا با داشتن آب برای نماز میّت یا خوابیدن تیمّم کرده فقط کاری را که برای آن تیمّم نموده می‌تواند انجام دهد.
- جایی که انسان باید تقیّه کند می‌تواند بر فرش و مانند آن سجده نماید، و چنانچه می‌تواند، لازم است برای نماز به جای دیگر برود.
- مستحب است انسان برای این امور وضو بگیرد: 1 - نماز میّت. 2 - زیارت اهل قبور. 3 - رفتن به مسجد. 4 - رفتن به حرم امامانعلیهم السلام . 5 - همراه داشتن قرآن. 6 - خواندن و نوشتن قرآن. 7 - مسّ حاشیه قرآن. 8 - خوابیدن. همچنین مستحب است انسان همیشه با وضو باشد بلکه مستحب است کسی که وضو دارد دوباره وضو بگیرد، و اگر برای یکی از جهاتی که گفته شد وضو بگیرد، هر کاری را که باید با وضو انجام داد، می‌تواند به جا آورد مثلاً می‌تواند با آن وضو نماز بخواند.
- اگر کسی که قرض می‌دهد شرط کند که زیادتر از مقداری که می‌دهد بگیرد، مثلاً ده من گندم بدهد و شرط کند که یازده من بگیرد، یا ده هزار تومان بدهد و شرط کند که یازده هزار تومان بگیرد، ربا و حرام است، بلکه اگر قرار بگذارد که بدهکار کاری برای او انجام دهد باز هم ربا و حرام میباشد، ولی اگر بدون اینکه شرط کند، خود بدهکار زیادتر از آنچه قرض کرده پس بدهد اشکال ندارد بلکه مستحب است.
- هرگاه چیزی پیدا کند که اگر بماند فاسد می‌شود در صورتی که نشانه داشته باشد و به مقدار 12/6 نخود نقره باشد باید آن را قیمت کند و آن را مصرف نماید و به دستور مالی که انسان پیدا میکند عمل نماید، پس اگر صاحبش پیدا شد قیمت آن را به او می‌دهد و اگر از پیدا شدن صاحبش مأیوس شود یا یک سال بگذرد می‌تواند برای خود بردارد.
مسائل مرتبط از دیگر مراجع
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . لازمه ایمان به خداوند متعال و ایمان به انبیاء عظام صلوات الله علیهم اجمعین و ایمان به احکام الهی آن است که شخص مؤمن، قلباً از منکر و معصیت خداوند متعال، منزجر باشد، و منکر را قلباً انکار کند.
- [امام خمینی] اگر کافر شهادتین بگوید و انسان نداند قلبا مسلمان شده یا نه، پاک است.ولی اگر بداند قلبا مسلمان نشده، بنابر احتیاط واجب باید از او اجتناب کرد.
- [آیت الله علوی گرگانی] اگر کافر شهادتین بگوید و انسان نداند قلباً مسلمان شده یا نه پاک است بلکه اگر بداند قلباً مسلمان نشده است باز هم پاک است.
- [آیت الله شبیری زنجانی] اگر کافر شهادتین بگوید و انسان نداند قلباً مسلمان شده یا نه، پاک است؛ ولی اگر بداند قلباً مسلمان نشده، بنا بر احتیاط نجس است.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] اگر مشرک شهادتین بگوید و انسان نداند قلباً مسلمان شده یا نه، پاک است، ولی اگر بداند قلباً مسلمان نشده بنابر احتیاط واجب باید از او اجتناب کرد.
- [آیت الله بروجردی] اگر کافر شهادتین بگوید و انسان نداند قلباً مسلمان شده یا نه، پاک است ولی اگر بداند قلباً مسلمان نشده، نجس است.
- [آیت الله بهجت] اگر کافر شهادتین بگوید ، و انسان نداند قلبا مسلمان شده یا نه ، پاک است . ولی اگر بداند قلبا مسلمان نشده نجس بودن او خالی از وجه نیست .
- [آیت الله نوری همدانی] اگرکافر شهادتین بگوید ،و انسان نداند قلبا مسلمان شده ، یا نه،پاک است ، بلکه اگر انسان بداند که قلبا مسلمان نشده است هنگامی که در ظاهر اسلام را مراعات می کند ، پاک است .
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . اگر صاحب ملک به زبان، اجازه نماز خواندن بدهد و انسان بداند که قلباً راضی نیست، نماز خواندن در ملک او باطل است و اگر اجازه ندهد و انسان یقین کند که قلباً راضی است نماز صحیح است.
- [آیت الله بروجردی] اگر صاحب ملک به زبان اجازهی نماز خواندن بدهد و انسان بداند که قلباً راضی نیست، نماز خواندن در ملک او باطل است و اگر اجازه ندهد و انسان یقین کند که قلباً راضی است، نماز صحیح است.