چگونه می‌توان مهربان بودن خدا را اثبات کرد؟ در این دنیا همان اندازه که زیبایی و خیر و نیکی وجود دارد شر و زشتی نیز وجود دارد و یا شاید دو خدا وجود دارد خدای خوبی و خدای بدی ؟ چطور می‌توان آن‌را رد کرد؟
1. این جهان طوری ساخته شده که موجودات آن از هم گسسته و مستقل نیستند؛ تمام اجزای این عالم را اگر بررسی کنیم در می یابیم که همه مانند حلقه های یک زنجیر به هم پیوسته اند و مجموعه ی آن، یک نظام آفرینشی زیباست؛ بنابراین نمی توان گفت در این دنیا دو خدا وجود دارد مثلاً گفت آب و باران خدایی و سیل و زلزله خدایی دیگر دارد. بله اگر سیل و زلزله از نظامی و باران و تابش نور خورشید و گردش آن و ... از نظامی دیگر تبعیت می کرد و آنها محکوم دو نظام بودند می توانستیم چنین حرفی را بپذیریم، بنابراین به اقتضای این که بر این جهان یک نظام هماهنگ و زیبا حاکم است که همه می توانند در آن به رشد و کمال خود برسند نتیجه می گیریم که این جهان خدایی واحد و مهربان دارد. 2. مهر و رحمت الهی که بر آمده از حکمت اوست اقتضا می کند، انسان و هر موجودی را به کمال مطلوب راهنمایی کند؛ اما ترقی و کمال انسان به این نیست که از هر جهت در رفاه و راه او از هر جهت هموار باشد، بلکه رسیدن به کمال اقتضا می کند انسان در میان راه های ناهموار و دشوار گذارده شود؛ با مشکلات و نابسامانی ها دست و پنجه نرم کند و به تکامل برسد، به عبارتی استعدادهای انسان در چنین شرایطی شکوفا می شوند. 3. در جهان هستی شر مطلق (یعنی چیزی که از هر جهت نازیبا و دارای هیچ خیری نباشد) یا شر کثیر، وجود ندارد.
عنوان سوال:

چگونه می‌توان مهربان بودن خدا را اثبات کرد؟ در این دنیا همان اندازه که زیبایی و خیر و نیکی وجود دارد شر و زشتی نیز وجود دارد و یا شاید دو خدا وجود دارد خدای خوبی و خدای بدی ؟ چطور می‌توان آن‌را رد کرد؟


پاسخ:

1. این جهان طوری ساخته شده که موجودات آن از هم گسسته و مستقل نیستند؛ تمام اجزای این عالم را اگر بررسی کنیم در می یابیم که همه مانند حلقه های یک زنجیر به هم پیوسته اند و مجموعه ی آن، یک نظام آفرینشی زیباست؛ بنابراین نمی توان گفت در این دنیا دو خدا وجود دارد مثلاً گفت آب و باران خدایی و سیل و زلزله خدایی دیگر دارد. بله اگر سیل و زلزله از نظامی و باران و تابش نور خورشید و گردش آن و ... از نظامی دیگر تبعیت می کرد و آنها محکوم دو نظام بودند می توانستیم چنین حرفی را بپذیریم، بنابراین به اقتضای این که بر این جهان یک نظام هماهنگ و زیبا حاکم است که همه می توانند در آن به رشد و کمال خود برسند نتیجه می گیریم که این جهان خدایی واحد و مهربان دارد.
2. مهر و رحمت الهی که بر آمده از حکمت اوست اقتضا می کند، انسان و هر موجودی را به کمال مطلوب راهنمایی کند؛ اما ترقی و کمال انسان به این نیست که از هر جهت در رفاه و راه او از هر جهت هموار باشد، بلکه رسیدن به کمال اقتضا می کند انسان در میان راه های ناهموار و دشوار گذارده شود؛ با مشکلات و نابسامانی ها دست و پنجه نرم کند و به تکامل برسد، به عبارتی استعدادهای انسان در چنین شرایطی شکوفا می شوند.
3. در جهان هستی شر مطلق (یعنی چیزی که از هر جهت نازیبا و دارای هیچ خیری نباشد) یا شر کثیر، وجود ندارد.





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین