دین، مجموعه‌ای از آموزه‌های الهی و آسمانی است که شامل هست‌ها و نیست‌ها؛ یعنی عقائد و اوامر و نواهی میشود. در واقع دین و تعالیم آن، حاکم بر هر شخص و هر اجتماع و مجموعه‌ای است. نه این‌که خود تحت اشراف و سیطره حاکمان و دیگر افراد بشری باشد. هر چند ممکن است که بر اثر طغیان و دنیا‌طلبی و غرور برخی از حاکمان و پادشاهان، احکام و دستورات دین تحت تصرف قرار بگیرد، ولی طبیعت دین این گونه است که حاکم بر هر چیزی باشد و حکومت هم تابع دستورات آن و منطبق با آموزه‌های آن شکل بگیرد تا بتواند وسیله‌ای برای اجرای احکام آن و زمینه‌ساز تحقق اهدافش باشد.[1] [1] . ر.ک: «دین و سیاست»، سؤال 12؛ «دخالت دین در سیاست»، سؤال 7711.
