http://www.islamquest.net

در آیه 105 سوره توبه، منظور از (مؤمنین) چه کسانی هستند؟ چراکه هیچ مؤمنی نمی‌تواند اعمال پنهانی مؤمنین دیگر را ببیند.
خداوند متعال خطاب به پیامبر گرامی اسلام(ص) فرموده است: «بگو: [هر گونه که می‌خواهید] عمل کنید! خداوند و فرستاده او و مؤمنان، اعمال شما را می‌بینند! و به‌زودی، به‌سوی دانای نهان و آشکار، بازگردانده می‌شوید و شما را به آنچه عمل می‌کردید، خبر می‌دهد!».[1] اشاره آیه به این است که؛ کسی تصوّر نکند اگر در خلوتگاه یا در میان جمع، عملی را انجام می‌دهد از دیدگاه علم خدا مخفی و پنهان می‌ماند، بلکه علاوه بر خداوند، پیامبر خدا(ص) و مؤمنان نیز از آن آگاهند. و این آگاهی مقدمه پاداش و یا کیفری است که در جهان دیگر در انتظار انسان است. اما جای این سؤال است که شاید درباره آگاهی پروردگار و پیامبرش از اعمال انسان‌ها سخنی نباشد، ولی مراد آیه از آگاهی مؤمنین، نسبت به اعمال بندگان چیست؟ چگونه می‌شود مؤمنان از باطن اعمال سایر انسان‌ها مطلع باشند؟ آیا منظور آیه، عده خاصی از مؤمنین است؟ در پاسخ به این پرسش، روایاتی با سند معتبر، در منابع حدیثی و تفسیری در ذیل این آیه دیده می‌شود که مراد از مؤمنین را امامان معصوم(ع) معرفی می‌کنند.[2] بر اساس این‌ احادیث و روایاتی دیگر از اهل بیت(ع)، در میان پیروان مکتب شیعه این عقیده، معروف و مشهور است که پیامبر خدا(ص) و امامان معصوم(ع) از اعمال همه امت آگاه می‌شوند؛ یعنی خداوند از طرق خاصی اعمال امت را بر آنها عرضه می‌دارد.[3] و این مسئله اثر تربیتی فوق العاده‌ای در معتقدان به آن دارد؛ زیرا هنگامی که فرد بداند، علاوه بر خدا که همه جا با اوست، پیامبر(ص) و پیشوایان محبوب او، همه روزه یا همه هفته از هر عملی که انجام می‌دهد، اعم از خوب و بد در هر نقطه و هر مکان آگاه می‌شوند، بدون شک بیشتر رعایت کرده و مراقب اعمال خود خواهد بود.[4]   [1] . توبه، 105: «وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَیَرَی اللَّهُ عَمَلَکُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ سَتُرَدُّونَ إِلی‏ عالِمِ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَةِ فَیُنَبِّئُکُمْ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ». [2] . علی بن ابراهیم عن أبیه عن یعقوب بن شعیب عن أبی عبد الله(ع)، فی قولِه «وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَیَرَی اللَّهُ عَمَلَکُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ»، المؤمنون هاهُنا الأئمة الطاهرین(ع)؛ قمی، علی بن ابراهیم، تحقیق، موسوی جزایری، سید طیب، تفسیر قمی، ج ‏1، ص 304، قم، دار الکتاب، چاپ چهارم، 1367ش. [3] . عن أبی عبد الله(ع) قال: إِنَّ أَعْمَالَ الْعِبَادِ تُعْرَضُ عَلَی رَسُولِ اللَّهِ(ص) کُلَّ صَبَاحٍ- أَبْرَارِهَا وَ فُجَّارِهَا فَاحْذَرُوا- فَلْیَسْتَحْیِ أَحَدُکُمْ أَنْ یَعْرِضَ عَلَی نَبِیِّهِ الْعَمَلَ الْقَبِیح؛ عن الباقرین(ع) قال مَا مِنْ مُؤْمِنٍ یَمُوتُ أَوْ کَافِرٍ یُوضَعُ فِی قَبْرِهِ- حَتَّی‏ یُعْرَضَ‏ عَمَلُهُ‏ عَلَی رَسُولِ اللَّهِ ص وَ عَلَی أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع وَ هَلُمَّ جَرّاً إِلَی آخِرِ مَنْ فَرَضَ اللَّهُ طَاعَتَهُ فَذَلِکَ قَوْلُه‏ «وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَیَرَی اللَّهُ عَمَلَکُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ»؛ همان؛ عیاشی، محمد بن مسعود، التفسیر، ج ‏2، ص 109، تهران، المطبعة العلمیة، چاپ اول، 1380ق. [4] . ر.ک: مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ‏8، ص 124، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ اول، 1374ش؛ همچنین ر.ک: 10887 (عرضه اعمال بر امام).
عنوان سوال:

در آیه 105 سوره توبه، منظور از (مؤمنین) چه کسانی هستند؟ چراکه هیچ مؤمنی نمی‌تواند اعمال پنهانی مؤمنین دیگر را ببیند.


پاسخ:

خداوند متعال خطاب به پیامبر گرامی اسلام(ص) فرموده است: «بگو: [هر گونه که می‌خواهید] عمل کنید! خداوند و فرستاده او و مؤمنان، اعمال شما را می‌بینند! و به‌زودی، به‌سوی دانای نهان و آشکار، بازگردانده می‌شوید و شما را به آنچه عمل می‌کردید، خبر می‌دهد!».[1]
اشاره آیه به این است که؛ کسی تصوّر نکند اگر در خلوتگاه یا در میان جمع، عملی را انجام می‌دهد از دیدگاه علم خدا مخفی و پنهان می‌ماند، بلکه علاوه بر خداوند، پیامبر خدا(ص) و مؤمنان نیز از آن آگاهند. و این آگاهی مقدمه پاداش و یا کیفری است که در جهان دیگر در انتظار انسان است.
اما جای این سؤال است که شاید درباره آگاهی پروردگار و پیامبرش از اعمال انسان‌ها سخنی نباشد، ولی مراد آیه از آگاهی مؤمنین، نسبت به اعمال بندگان چیست؟ چگونه می‌شود مؤمنان از باطن اعمال سایر انسان‌ها مطلع باشند؟ آیا منظور آیه، عده خاصی از مؤمنین است؟
در پاسخ به این پرسش، روایاتی با سند معتبر، در منابع حدیثی و تفسیری در ذیل این آیه دیده می‌شود که مراد از مؤمنین را امامان معصوم(ع) معرفی می‌کنند.[2]
بر اساس این‌ احادیث و روایاتی دیگر از اهل بیت(ع)، در میان پیروان مکتب شیعه این عقیده، معروف و مشهور است که پیامبر خدا(ص) و امامان معصوم(ع) از اعمال همه امت آگاه می‌شوند؛ یعنی خداوند از طرق خاصی اعمال امت را بر آنها عرضه می‌دارد.[3] و این مسئله اثر تربیتی فوق العاده‌ای در معتقدان به آن دارد؛ زیرا هنگامی که فرد بداند، علاوه بر خدا که همه جا با اوست، پیامبر(ص) و پیشوایان محبوب او، همه روزه یا همه هفته از هر عملی که انجام می‌دهد، اعم از خوب و بد در هر نقطه و هر مکان آگاه می‌شوند، بدون شک بیشتر رعایت کرده و مراقب اعمال خود خواهد بود.[4]   [1] . توبه، 105: «وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَیَرَی اللَّهُ عَمَلَکُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ سَتُرَدُّونَ إِلی‏ عالِمِ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَةِ فَیُنَبِّئُکُمْ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ». [2] . علی بن ابراهیم عن أبیه عن یعقوب بن شعیب عن أبی عبد الله(ع)، فی قولِه «وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَیَرَی اللَّهُ عَمَلَکُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ»، المؤمنون هاهُنا الأئمة الطاهرین(ع)؛ قمی، علی بن ابراهیم، تحقیق، موسوی جزایری، سید طیب، تفسیر قمی، ج ‏1، ص 304، قم، دار الکتاب، چاپ چهارم، 1367ش. [3] . عن أبی عبد الله(ع) قال: إِنَّ أَعْمَالَ الْعِبَادِ تُعْرَضُ عَلَی رَسُولِ اللَّهِ(ص) کُلَّ صَبَاحٍ- أَبْرَارِهَا وَ فُجَّارِهَا فَاحْذَرُوا- فَلْیَسْتَحْیِ أَحَدُکُمْ أَنْ یَعْرِضَ عَلَی نَبِیِّهِ الْعَمَلَ الْقَبِیح؛ عن الباقرین(ع) قال مَا مِنْ مُؤْمِنٍ یَمُوتُ أَوْ کَافِرٍ یُوضَعُ فِی قَبْرِهِ- حَتَّی‏ یُعْرَضَ‏ عَمَلُهُ‏ عَلَی رَسُولِ اللَّهِ ص وَ عَلَی أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع وَ هَلُمَّ جَرّاً إِلَی آخِرِ مَنْ فَرَضَ اللَّهُ طَاعَتَهُ فَذَلِکَ قَوْلُه‏ «وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَیَرَی اللَّهُ عَمَلَکُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ»؛ همان؛ عیاشی، محمد بن مسعود، التفسیر، ج ‏2، ص 109، تهران، المطبعة العلمیة، چاپ اول، 1380ق. [4] . ر.ک: مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ‏8، ص 124، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ اول، 1374ش؛ همچنین ر.ک: 10887 (عرضه اعمال بر امام).





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین