ایات قران
در کدام آیات قرآن در مورد «برف» صحبت شده است؟
واژه‌ی فارسی (برف) در زبان عربی به معنا (ثلج) آمده است.[1] این واژه به صراحت در قرآن نیامده است. اما از سوره نور، آیة 43، می فرماید: (وَ یُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ مِنْ جِبالٍ فِیها مِنْ بَرَدٍ فَیُصِیبُ بِهِ مَنْ یَشاءُ وَ یَصْرِفُهُ عَنْ مَنْ یَشاءُ؛ و از آسمان از کوه‌های که در آن است دانه‌های تگرگ نازل می‌کند و هر کس را بخواهد بوسیله آن زیان می‌رساند..) از آیه یاد شده می توان فهمید که در قرآن به طور ضمنی به بارشبرف هم اشاره شده است. کلمه (من بردٍ) بیان برای (الجبال) است. یعنی؛ کوه‌های از تگرگ و قطعه‌های یخ.[2] و کوه‌های یخ در آسمان به معنای مختلف تفسیر شده است از جمله؛ 1. کنایه از توده عظیم تگرگ به وسیله ابرها در دل آسمان به وجود می‌آید: مانند کوهی از علم و غیره. 2. توده عظیم ابر همانند کوه. 3. توده عظیم ابر در آسمان به شکل کوه دیده می‌شود: البته از طرف بالا (یا از درون هواپیما) نگاه کنیم.[3] در آیات مورد بحث ابرهای بلند صریحاً به کوه‌های از یخ اشاره می‌کند. دانشمندان نیز با پیشرفت فنون به ابرهای متشکل و مستور از سوزن‌های یخ رسیده‌اند. حتی یکی از دانشمندان شوروی در تشریح ابرهای رگباری طوفانی، چندین بار از آنها به عنوان کوه‌های ابر، یا کوه‌های از برف یاد کرده است.[4] در نتیجه آیة 43 سوره نور، به صورت غیر مستقیم به (برف) اشاره کرده است. معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر: 1. تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج 14، ص 504. 2. قاموس قرآن، سیدعلی‌اکبر قرشی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ذیل ماده (برد). 3. مجمع‌البیان، فضل بن حسن طبرسی، بیروت، دارالاحیاء التراث العربی، ذیل آیه 43 سوره نور. -------------------------------------------------------------------------------- [1] . معین، محمد، فرهنگ معین، تهران، انتشارات امیرکبیر، چاپ هشتم،1371ش، ج 1، ص 1193. [2] . قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، ماده (برد). [3] . مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج 14، ص 504. [4] . همان، به نقل از یار و یاران در قرآن، ص 140و141.
واژه‌ی فارسی (برف) در زبان عربی به معنا (ثلج) آمده است.[1] این واژه به صراحت در قرآن نیامده است. اما از سوره نور، آیة 43، می فرماید: (وَ یُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ مِنْ جِبالٍ فِیها مِنْ بَرَدٍ فَیُصِیبُ بِهِ مَنْ یَشاءُ وَ یَصْرِفُهُ عَنْ مَنْ یَشاءُ؛ و از آسمان از کوه‌های که در آن است دانه‌های تگرگ نازل می‌کند و هر کس را بخواهد بوسیله آن زیان می‌رساند..) از آیه یاد شده می توان فهمید که در قرآن به طور ضمنی به بارشبرف هم اشاره شده است. کلمه (من بردٍ) بیان برای (الجبال) است. یعنی؛ کوه‌های از تگرگ و قطعه‌های یخ.[2] و کوه‌های یخ در آسمان به معنای مختلف تفسیر شده است از جمله؛ 1. کنایه از توده عظیم تگرگ به وسیله ابرها در دل آسمان به وجود می‌آید: مانند کوهی از علم و غیره. 2. توده عظیم ابر همانند کوه. 3. توده عظیم ابر در آسمان به شکل کوه دیده می‌شود: البته از طرف بالا (یا از درون هواپیما) نگاه کنیم.[3] در آیات مورد بحث ابرهای بلند صریحاً به کوه‌های از یخ اشاره می‌کند. دانشمندان نیز با پیشرفت فنون به ابرهای متشکل و مستور از سوزن‌های یخ رسیده‌اند. حتی یکی از دانشمندان شوروی در تشریح ابرهای رگباری طوفانی، چندین بار از آنها به عنوان کوه‌های ابر، یا کوه‌های از برف یاد کرده است.[4] در نتیجه آیة 43 سوره نور، به صورت غیر مستقیم به (برف) اشاره کرده است. معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر: 1. تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج 14، ص 504. 2. قاموس قرآن، سیدعلی‌اکبر قرشی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ذیل ماده (برد). 3. مجمع‌البیان، فضل بن حسن طبرسی، بیروت، دارالاحیاء التراث العربی، ذیل آیه 43 سوره نور. -------------------------------------------------------------------------------- [1] . معین، محمد، فرهنگ معین، تهران، انتشارات امیرکبیر، چاپ هشتم،1371ش، ج 1، ص 1193. [2] . قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، ماده (برد). [3] . مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج 14، ص 504. [4] . همان، به نقل از یار و یاران در قرآن، ص 140و141.
عنوان سوال:
در کدام آیات قرآن در مورد «برف» صحبت شده است؟
پاسخ:
واژه‌ی فارسی (برف) در زبان عربی به معنا (ثلج) آمده است.[1] این واژه به صراحت در قرآن نیامده است. اما از سوره نور، آیة 43، می فرماید: (وَ یُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ مِنْ جِبالٍ فِیها مِنْ بَرَدٍ فَیُصِیبُ بِهِ مَنْ یَشاءُ وَ یَصْرِفُهُ عَنْ مَنْ یَشاءُ؛ و از آسمان از کوه‌های که در آن است دانه‌های تگرگ نازل می‌کند و هر کس را بخواهد بوسیله آن زیان می‌رساند..) از آیه یاد شده می توان فهمید که در قرآن به طور ضمنی به بارشبرف هم اشاره شده است.
کلمه (من بردٍ) بیان برای (الجبال) است. یعنی؛ کوه‌های از تگرگ و قطعه‌های یخ.[2] و کوه‌های یخ در آسمان به معنای مختلف تفسیر شده است از جمله؛
1. کنایه از توده عظیم تگرگ به وسیله ابرها در دل آسمان به وجود می‌آید: مانند کوهی از علم و غیره.
2. توده عظیم ابر همانند کوه.
3. توده عظیم ابر در آسمان به شکل کوه دیده می‌شود: البته از طرف بالا (یا از درون هواپیما) نگاه کنیم.[3]
در آیات مورد بحث ابرهای بلند صریحاً به کوه‌های از یخ اشاره می‌کند. دانشمندان نیز با پیشرفت فنون به ابرهای متشکل و مستور از سوزن‌های یخ رسیده‌اند. حتی یکی از دانشمندان شوروی در تشریح ابرهای رگباری طوفانی، چندین بار از آنها به عنوان کوه‌های ابر، یا کوه‌های از برف یاد کرده است.[4]
در نتیجه آیة 43 سوره نور، به صورت غیر مستقیم به (برف) اشاره کرده است.
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1. تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج 14، ص 504.
2. قاموس قرآن، سیدعلی‌اکبر قرشی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ذیل ماده (برد).
3. مجمع‌البیان، فضل بن حسن طبرسی، بیروت، دارالاحیاء التراث العربی، ذیل آیه 43 سوره نور.
--------------------------------------------------------------------------------
[1] . معین، محمد، فرهنگ معین، تهران، انتشارات امیرکبیر، چاپ هشتم،1371ش، ج 1، ص 1193.
[2] . قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، ماده (برد).
[3] . مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج 14، ص 504.
[4] . همان، به نقل از یار و یاران در قرآن، ص 140و141.
- [سایر] چرا در قرآن کریم در برخی آیات از واژه «قریه» و در برخی دیگر از واژه «مدینه» استفاده شده است؟
- [سایر] آیات قرآن پیرامون «زوجیت» در عالم گیاهان به چه صورت است؟
- [سایر] بر اساس آیات قرآن، خداوند به چه کسانی حکمت داده است؟: «یُؤْتِی الْحِکْمَةَ مَنْ یَشاءُ».
- [سایر] در قرآن و روایات، واژه «جهل» در مقابل «عقل» است، یا در برابر «علم»؟
- [سایر] معنای «رشد»، «غی»، «هدایت» و «ضلالت» در قرآن چیست و چه ارتباطی با هم دارند؟
- [سایر] تفاوت بین «روح» و «نفس» در قرآن چیست؟
- [سایر] معنای صفات «کریم» و «اکرم» در لغت، قرآن و حدیث چیست؟
- [سایر] «صدقاتهن» و «اجورهن» در قرآن درباره چیست؟
- [سایر] آیا ریشه ی قرآن «وحی الهی» یا «مکتوب بشری» است؟
- [سایر] چرا سوره‌های «یس» و «الرحمن» به قلب و عروس قرآن معروفاند؟
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . کسی که آب ندارد اگر برف یا یخ داشته باشد، چنان چه ممکن است، باید آن را آب کند و با آن وضو بگیرد یا غسل نماید، و اگر ممکن نیست و چیزی هم که تیمم به آن صحیح است ندارد، احتیاط آن است که با برف یا یخ، اعضای وضو یا غسل را نمناک کند و اگر این هم ممکن نیست به یخ یا برف تیمم نماید ولی در هر دو صورت نمازی را که خوانده باید قضا کند.
- [آیت الله بروجردی] کسی که آب ندارد، اگر برف یا یخ داشته باشد، چنانچه ممکن است باید آن را آب کند و با آن وضو بگیرد یا غسل نماید و اگر ممکن نیست و چیزی هم که تیمّم به آن صحیح است ندارد، احتیاط واجب آن است که با برف یا یخ اعضای وضو یا غسل را نمناک کند و اگر این هم ممکن نیست به یخ یا برف تیمّم نماید، ولی در دو صورت اخیر نمازی را که خوانده باید قضا کند.
- [آیت الله شبیری زنجانی] کسی که آب ندارد، اگر برف یا یخ داشته باشد، چنانچه ممکن است باید آن را آب کند و با آن وضو بگیرد یا غسل نماید و اگر ممکن نیست، باید تیمم کند؛ ولی اگر چیزی هم که تیمم به آن صحیح است ندارد، بنا بر احتیاط واجب با برف یا یخ اعضای وضو یا غسل را نمناک کند و نماز خوانده و در خارج وقت قضای نماز را نیز بخواند و اگر نمناک کردن اعضا با برف و یخ هم ممکن نیست بنا بر احتیاط مستحب با یخ و برف تیمم کند و در وقت نماز بخواند، ولی لازم است نماز خود را در خارج وقت قضا نماید.
- [آیت الله علوی گرگانی] کسی که آب ندارد اگر برف یا یخ داشته باشد، چنانچه ممکن است، باید آن را آب کند و با آن وضو بگیرد یا غسل نماید، و اگر چیزی که تیمّم به آن صحیح است ندارد، احتیاط واجب آن است که با برف یا یخ اعضأ وضو یا غسل را نمناک کند، و اگر این هم ممکن نیست به یخ یا برف تیمّم نماید، ولی در دو صورت اخیر نمازی را که خوانده باید قضا کند.
- [آیت الله مکارم شیرازی] جواب سلام را باید به قصد جواب بگوید، نه به قصد قرائت بعضی از آیات قرآن و مانند آن.
- [آیت الله مکارم شیرازی] کسی که آب ندارد اگر برف یا یخ داشته باشد چنانچه ممکن است باید آن را آب کند و با آن وضو یا غسل به جا آورد.
- [آیت الله سیستانی] کسی که آب ندارد اگر برف یا یخ داشته باشد ، چنانچه ممکن است باید آن را آب کند و با آن وضو بگیرد یا غسل نماید . و اگر ممکن نیست و چیزی هم که تیمم با آن صحیح است ندارد ، لازم است نماز خود را در خارج وقت قضا نماید ، و بهتر آن است که با برف یا یخ اعضاء وضو یا غسل را نمناک کند ، و در وضو با رطوبت دست ، سر و پاها را مسح نماید . و اگر این هم ممکن نیست با یخ یا برف ، تیمم نماید ، و در وقت نیز نماز را بخواند . و در هر دو صورت قضا لازم است .
- [آیت الله خوئی] کسی که آب ندارد اگر برف یا یخ داشته باشد، چنانچه ممکن است باید آن را آب کند و با آن وضو بگیرد یا غسل نماید و اگر ممکن نیست و چیزی هم که تیمم به آن صحیح است ندارد، لازم است نماز خود را در خارج وقت قضا نماید، و بهتر آن است که با برف یا یخ اعضاء وضو یا غسل را نمناک کند و اگر این هم ممکن نیست با یخ یا برف تیمم نماید، و در وقت نیز نماز را بخواند.
- [آیت الله وحید خراسانی] کسی که اب ندارد اگر برف یا یخ داشته باشد چنانچه ممکن است باید ان را اب کند و با ان وضو بگیرد یا غسل نماید و اگر ممکن نیست و چیزی هم که تیمم با ان صحیح است ندارد احتیاط مستحب ان است که با برف یا یخ اعضای وضو یا غسل را نمناک کند و نماز را بخواند ولی باید نمازی را که خوانده قضا کند
- [آیت الله اردبیلی] آب جاری آبی است که از زمین بجوشد و جریان داشته باشد مانند: آب چشمه و قنات و یا متصل به مادهای مانند برف باشد که عرفا باعث استمرار جریان آن شود.