داستان اصحاب کهف چگونه بر اثبات معاد دلالت می کند؟

در سوره کهف، داستانی طی چهارده آیه بیان شده، و در ضمن آن چنین آمده است
(وَکذلِکَ اَعْثَرنا عَلَیْهِمْ لَیَعْلَمُوا اَنَّ وَعْدَ اللهِ حَقُّ وَاَنَّ السّاعَةَ لا رَیْبَ فیها).
و این گونه ما مردم را از حال آنها (اصحاب کهف) آگاه ساختیم تا بدانند وعده خدا حق است، و در قیامت و رستاخیز شکی نیست] کهف/21
از این تعبیر به خوبی بر می آید که حداقل یکی از اهداف این خواب عجیب و طولانی که شباهت زیادی به مرگ داشته، برای این بوده که درسی به منکران معاد یا کسانی که از این جهت در شک و تردید بودند بدهد.
به خصوص اینکه از جمله (اِذْ یَتَنازَعُونَ بَیْنَهُمْ اَمْرَهُمْ) چنین استفاده کرده اند که اقوام آن زمان در مسأله معاد (معاد جسمانی) با هم نزاع و اختلاف داشتند، مخالفان سعی داشتند مسأله خواب و بیداری اصحاب کهف به زودی فراموش شود و این برهان روشن را از دست موافقان بگیرند (در تفسیر این جمله احتمالات متعددی داده شده که آنچه گفته شد یکی از آنها است).
فخر رازی پنج احتمال دیگر در تفسیر آن ذکر نموده است از جمله این که تنازع و ختلاف در عدد اصحاب کهف، و نامهای آنها، یا اینکه در مقدار خوابشان، یا در این که در کنار غار، معبدی به سبک معابد کفار بسازند یا موحدان؟ (تفسیر کبیر 21/105.)
در آیات این سوره قرآن با صراحت می گوید که آنها سیصد و نه سال در خواب فرو رفتند. (وَلَبَثُوا فی کَهفِهِمْ ثَلاثَ مِأَئَةٍ سُنِیْنَ وَ ازْدادُوا تُسعاً)
بدون شک یک چنین خواب طولانی شبیه به مرگ است و بیداری بعد از آن شبیه به حیات بعد از مرگ، و لذا به خوبی می تواند یک نمونه عینی از نظر تاریخی برای مسأله معاد بوده باشد.
www.eporsesh.com