جهنمیانی که کافر نیستند، بعد از تحمل کیفر، از جهنم نجات می‌یابند و به بهشت وارد می‌شوند، ولی کفار و کسانی که منکر خدا هستند و معاند هم هستند، در جهنم مخلّدند.
حضرت موسی بن جعفر علیه‌السلام فرمود: "خدا در آتش جز اهل کفر و انکار را مخلد نمی‌سازد". (1)
صدارلمتألهین در این‌باره می‌گوید:"گوهر انسانی براساس توحید آفریده شد، و این مسئله است که هرگز نابود نمی‌گردد. چیزی که هست گناهان و لغزش‌ها یک سلسله حالات پست و غیر مناسبی است که روی این گوهر را می‌پوشاند، ولی آن گاه که وارد دوزخ می‌گردد، به تدریج این پوشش‌ها و حجاب‌ها از بین می‌رود و انسان به فطرت خود باز می‌گردد. در این صورت از دوزخ رهایی یافته و با فطرت پاک وارد بهشت می‌گردد".(2)
البته در بعضی از آیات، در مورد برخی گناهان مانند کشتن انسانی بی گناه، کلمه مخلد و خلود در آتش دوزخ به کار رفته است که بیشتر مفسران این کلمه را در این موارد (غیر از کفر به معنای زمان طولانی معنا کرده‌اند نه همیشگی. مخلد و همیشگی نبودن گناه کاران در جهنم نباید چراغ سبزی برای آنان حساب شود، زیرا اوّلاً مدت عذاب معلوم نیست و ثانیاً شدت عذاب آخرت به حدی است که حتی یک لحظه‌اش هم غیر قابل تحمل است.
قرآن کریم در مورد سختی عذاب جهنم می‌فرماید: "همان روز (قیامت، که آسمان همچون فلز گداخته میشود، و کوه‌ها مانند پشم رنگین متلاشی خواهد شد، و هیچ دوست صمیمی سراغ دوستش را نمی‌گیرد. آنها را نشان‌شان می‌دهند (ولی هر کس گرفتار کار خویش است) چنان است که گنهکار دوست می‌دارد فرزندان خود را، همسر، برادران، قبیله و فامیلش که همیشه از او حمایت می‌کردند، و همه مردم روی زمین را فدا کند تا مایه نجاتش گردند، اما هرگز چنین نیست (که با این‌ها بتوان نجات یافت). آری شعله‌ای سوزان آتش است.، دست و پا و پوست سرا را می‌کند و می‌برد". (3)
پی نوشت ها :
1- توحید صدوق، باب 36، حدیث 6، ص 407.
2- جعفر سبحانی، منشور جاوید، ج 9، ص 402؛ اسفار، ج 9، ص 347 - 351.
3- معارج (70) آیه 9 - 16.
eporsesh.com
