فقها در بارة سحر و جادو گری و احکام آن در کتب فقهی به تفصیل بحث کرده اند و و از سحر و جادوگری نکوهش شده فراگرفتن و به کار بردن برای ضرر زدن به دیگران حرام شناخته شده است. و اما دعانویسی برای رفع گرفتاری و شفا یافتن مریضان اشکالی ندارد, و لی اگر منظور از دعانویسی همان جادو و افسونگری باشد, سحر است و حکم سحر را دارد شهید ثانی یکی از فقهای نامدار شیعه در باره سحر گفته است: سحر سخن و یا نوشتهای است که به وسیله آن ضرر در بدن, یا در عقل و خرد دیگران ایجاد می شود و باعث پیدایش بغض و عداوت می گردد, وسحر فی الجمله بدون هیچ اختلافی حرام است.[1] و نظیر آن سایر فقها همانند شیخ انصاری و دیگران نیز گفته اند[2]. و همچنین فقهای معاصر از جمله آقای گلپایگانی رحمه الله گفته است :( نوشتن دعاهای مأثوره برای بر طرف شدن گرفتاریها مانع ندارد ولی توسل به فال و سحر و خبر دادن از خفایای امور اشخاص که راضی به افشای آن نیستند جایز نیست)[3]. به فرموده شهید ثانی حقیقت این است که سحر حقیقت دارد, و اثر گذار است, و یک امر خیالی و پنداری نیست چنانکه برخی خیال کرده اند. صرف خیال و پندار نیست, و اما یادگیری سحر برای باطل کردن سحر فقها گفته اند که در حد ضرورت اشکالی ندارد بلکه گاهی واجب کفایی نیز می شود چنانکه شهید اول در دروس چنین گفته است[4] . -------------------------------------------------------------------------------- [1] - شرح اللمعة , الشهید الثانی , ج 3 , 214 . [2] . - کتاب المکاسب , الشیخ الأنصاری , ج 1 , ص 257. [3] . مجمع المسائل (فارسی) , السید الگلپایگانی ,ج 1, ص 566. [4] - شرح اللمعة , الشهید الثانی , ج 3 , 214 .
فقها در بارة سحر و جادو گری و احکام آن در کتب فقهی به تفصیل بحث کرده اند و و از سحر و جادوگری نکوهش شده فراگرفتن و به کار بردن برای ضرر زدن به دیگران حرام شناخته شده است. و اما دعانویسی برای رفع گرفتاری و شفا یافتن مریضان اشکالی ندارد, و لی اگر منظور از دعانویسی همان جادو و افسونگری باشد, سحر است و حکم سحر را دارد
شهید ثانی یکی از فقهای نامدار شیعه در باره سحر گفته است: سحر سخن و یا نوشتهای است که به وسیله آن ضرر در بدن, یا در عقل و خرد دیگران ایجاد می شود و باعث پیدایش بغض و عداوت می گردد, وسحر فی الجمله بدون هیچ اختلافی حرام است.[1] و نظیر آن سایر فقها همانند شیخ انصاری و دیگران نیز گفته اند[2].
و همچنین فقهای معاصر از جمله آقای گلپایگانی رحمه الله گفته است :( نوشتن دعاهای مأثوره برای بر طرف شدن گرفتاریها مانع ندارد ولی توسل به فال و سحر و خبر دادن از خفایای امور اشخاص که راضی به افشای آن نیستند جایز نیست)[3].
به فرموده شهید ثانی حقیقت این است که سحر حقیقت دارد, و اثر گذار است, و یک امر خیالی و پنداری نیست چنانکه برخی خیال کرده اند. صرف خیال و پندار نیست,
و اما یادگیری سحر برای باطل کردن سحر فقها گفته اند که در حد ضرورت اشکالی ندارد بلکه گاهی واجب کفایی نیز می شود چنانکه شهید اول در دروس چنین گفته است[4] .
--------------------------------------------------------------------------------
[1] - شرح اللمعة , الشهید الثانی , ج 3 , 214 .
[2] . - کتاب المکاسب , الشیخ الأنصاری , ج 1 , ص 257.
[3] . مجمع المسائل (فارسی) , السید الگلپایگانی ,ج 1, ص 566.
[4] - شرح اللمعة , الشهید الثانی , ج 3 , 214 .
- [سایر] آیا سحر و جادو حقیقت دارد؟ نظر اسلام در این باره چیست؟
- [سایر] سحر و جادو واقعیت دارد؟
- [سایر] سحر و جادو در اسلام و سایر ادیان گذشته چه جایگاهی دارد؟
- [سایر] آیا سحر و جادو واقعیت دارد و درست است؟
- [سایر] آیا سحر و جادو واقعیت دارد و درست است؟
- [سایر] آیا علت تغییر رفتار همسرم بخاطر سحر و جادو است؟
- [سایر] فرق بین سحر و جادو با معجزه در چیست؟
- [سایر] برای دفع شر سحر و جادو آیت الله بهجت چه سفارشی دارند؟
- [سایر] با سلام من سوالای زیادی دارم حالا یکی شو می پرسم آیا سحر و جادو وجود دارد و تا چه حدی صحت دارد و اعتقاد به وجودش گناه محسوب می شود یا خیر لطفا خیلی واضح بیان کنید ممنونم
- [سایر] فرق معجزه با امور خارق العاده دیگر مانند سحر و جادو چیست؟
- [آیت الله مظاهری] توبه ساحر همان پشیمانی از گذشته و دست برداشتن از این گناه زشت و بزرگ است، و چه بسیار خوب است که بهواسطه بطلان سحر از دیگران و یا از راه دیگر، جبران خسارت کند، ولی اگر آثار سحر او باقی است، چنانچه میتواند خودش یا دیگری باید آن سحر را باطل نماید، همانگونه که اگر به گوش کسی که سحر شده، رسیده باشد، باید او را راضی کند و اگر راضی نشد، توبه تنها کفایت میکند.
- [آیت الله اردبیلی] یاد گرفتن سحر و عمل به آن حرام است، مگر این که به وسیله افراد متعهد و لایقی برای باطل کردن سحر و یا روشن کردن اذهان مردم نسبت به کسی که با توسّل به سحر، ادّعای نبوّت یا امامت و امثال آن را دارد، باشد که در حدّ ضرورت اشکال ندارد.
- [آیت الله سیستانی] صحت طلاق، از نظر فقه امامیه، شرایطی دارد که از نظر دیگر مذاهب اسلامی، هیچیک یا برخی از آنها در صحت طلاق معتبر نیست، لذا اگر شخص غیر امامی زن خود را به گونهای طلاق دهد که از نظر مذهبش صحیح و از نظر مذهب ما فاسد است، برای پیرو مذهب امامیه بنا به الزام طرف طبق احکام مذهبش جایز است که پس از انقضای عدّه آن زن در صورتی که از کسانی باشد که طبق مذهبشان عدّه دارد با او ازدواج کند. همچنین در صورتی که زن مطلقه از امامیه باشد، میتواند با دیگری، ازدواج نماید. برخی شرایط صحت طلاق از نظر امامیه، که از نظر دیگر مذاهب هیچیک، یا برخی از آنها معتبر نیست، عبارتند از: 1 طلاق در پاکی زن که در آن نزدیکی صورت نگرفته باشد. 2 طلاق قطعی باشد و بر چیزی معلّق نباشد. 3 طلاق با گفتار باشد، نه نوشتار. 4 طلاق از سر اختیار باشد، نه اجباری. 5 طلاق، با حضور دو شاهد عادل باشد.
- [آیت الله مکارم شیرازی] وقت نافله شب بنابر احتیاط از نصف شب است تا اذان صبح، ولی بهتر است در موقع سحر یعنی در ثلث آخر شب بخواند.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] چنانچه مالک و عامل در صحت و فساد مضاربه واقع شده، اختلاف کنند و یکی مدّعی صحت و دیگری مدّعی بطلان باشد و بیّنه نداشته باشند قول مدّعی صحت، با قسم مقدم است.
- [آیت الله اردبیلی] وقف باید منجّز و بدون تردید انجام شود، پس اگر واقف آن را معلّق به شرطی کند که وجود آن شرط در حال یا آینده قطعی یا محتمل باشد، دو صورت دارد: اوّل:چنانچه آن شرط از شرایط صحّت وقف نباشد، صحّت وقف محلّ اشکال است، مثل این که بگوید: (اگر خداوند پسری به من عطا کرد، خانهام وقف باشد). دوم: اگر آن شرط در نظر واقف قطعی باشد و در صحّت وقف دخالت داشته باشد، وقف صحیح است، مانند این که بگوید: (اگر آن خانه مال من باشد، آن را وقف نمودم).
- [آیت الله اردبیلی] ختنه پسر به خودیِ خود واجب است و شرط صحّت طواف واجب و مستحب نیز میباشد، ولی ظاهرا شرط صحّتِ نماز و سایر عبادات نیست.
- [آیت الله اردبیلی] شرایط صحّت اعتکاف عبارتند از: 1 (اسلام)؛ پس اعتکاف از غیر مسلمان صحیح نیست و (ایمان) شرط قبول آن است. 2 (عقل). 3 (قصد قربت)؛ پس اگر نیّت کسی برای غیر خدا باشد، اعتکاف او صحیح نیست. 4 (روزه گرفتن)؛ پس اگر شخصی به هر دلیل نتواند روزه بگیرد، اعتکاف او صحیح نیست. 5 (ماندن سه روز در مسجد)؛ پس اگر کمتر بماند یا قصد کند که کمتر بماند، اعتکاف او صحیح نیست.
- [آیت الله جوادی آملی] . وقت نافله شب , از اول نصف شب تا اول صبح صادق است و افضل, آن است که در سحر و نزدیک به اذان صبح انجام شود, چنانکه تفریق آن در مدت نیمه شب, فضیلت دارد.
- [امام خمینی] قوانین و مصوباتی که از مجالس قانونگذاری دولتهای جائر به امر عمال اجانب خَذَلَهم اللَّه تعالی بر خلاف صریح قرآن کریم و سنّت پیغمبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم میگذرد و گذشته است، از نظر اسلام لغو و از نظر قانون بیارزش است، و لازم است مسلمانها از امرکننده و رأیدهنده به هر طور ممکن است اعراض کنند، و با آنها معاشرت و معامله نکنند، و آنان مجرمند و عملکننده به رأی آنها معصیت کار و فاسق است.