زمانی که پایان عمر حضرت آدم(علیه السلام) نزدیک شد خداوند وحی کرد که میراث نبوّت را به شیث بسپارد و امر کرد که از برادرش کتمان کند، تا او هم مانند هابیل کشته نشود.
حضرت آدم(علیه السلام) به شیث فرمود: فرزندم! جبرئیل یا هر فرشته ای را که دیدی، از حال من با خبر کن و از او بخواه که پیش از مردن، میوه ای از بهشت برایم بیاورد. شیث خارج شد و به گروهی از فرشته ها رسید و حال آدم(علیه السلام) را برای آنان بازگفت. جبرئیل فرمود: ما را نزد پدرت ببر تا بر او نماز بخوانیم.[1] وقتی نزد آدم آمدند او وفات کرده بود. شیث با کمک جبرئیل حضرت آدم(علیه السلام) را غسل داد؛ سپس جبرئیل به شیث گفت: جلو بایست و بر پدرت نماز بخوان! شیث جلو ایستاد و فرشته ها پشت سر او بر حضرت آدم نماز خواندند.
حضرت آدم به شیث خبر داده بود که از نسل او پیامبری به نام نوح مبعوث می شود و مردم را به خداپرستی دعوت می کند، ولی مردم نمی پذیرند و همه غرق می شوند.
بین آدم و نوح 10 نسل فاصله بوده است.
نکات آموزنده
1. انسان از آغاز خلقت با خطر مکرو فریب مواجه بوده است، و در این مورد بین زن و مرد فرقی وجود ندارد.
2. غالباً افراد مکار به صورت زیبا و جالب، جلوه می کنند.
3. حسد یکی از رفتارهای ناپسند است، و در گناهان دیگر نقش اساسی دارد.
4. پس از هر گناه، بهترین عمل، توبه است. در غیر این صورت اشتباهات یکی پس از دیگری ظهور می کنند.
پی نوشتها:
[1]. همان، ص228.
منبع: سرگذشت ها و عبرت ها در آیینه ی وحی، سید مرتضی قافله باشی، انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه قم (1383).
