بخیل
بخل، رذیلهای اخلاقی است و در مقابل جود و سخاوت قرار دارد. از این عنوان به مناسبت در باب هایى همچون صلاة، زکات و شهادات سخن رفته است.
قال الامام علی - علیه السّلام - : عَجِبتُ لِلبَخیلِ یَستَعجِلُ الفقرَ الذی مِنهُ هَرَبَ و یَفُوتُهُ الغِنَی الذی إیّاه طَلَبَ فَیَعیشُ فی الدّنیا عَیْشَ الفُقراء و یُحاسَبُ فی الاخرةِ حِسابَ الأغنیاء.
امام علی - علیه السّلام - فرمودند: در شگفتم از برای شخص بخیل که میشتابد به سوی تنگدستی و فقری که از آن گریزان است و مال و ثروتی را که میجوید از دست میدهد، لذا در دنیا مانند فقیران زندگی میکند و در آخرت مانند توانگران به حسابش رسیدگی میشود.
(نهج البلاغه، حکمت 121)