از منظر اسلام ، که کاملترین ادیان آسمانی است، معاد جزو اصول دین بوده و ایمان به آن، شرط مسلمانی و از ارکان دین اسلام است.
برای پی بردن به واقعیت بهشت و جهنم و ضرورت آن، راه های متعددی وجود دارد که به برخی از آن ها در زیر اشاره می شود:
اول) عدالت خداوند: خداوند انسان را موجودی مختار آفریده است. از اینرو، امکان قرار گرفتن در مسیر خیر و نیکی و زشتی و بدی را دارد با این خصوصیت، اگر پس از این جهان، جهانی دیگری وجود نداشته باشد تا انسان های خوب و بد، پاداش نیکی ها و یا زشتی های خود را دریافت کنند آیا با عدالت خداوند سازگاری دارد؟ بدون شک خدای عادل، کاری برخلاف عدالت نمی‌کند و چون دنیا شایستگی ایفای حق مؤمن و مفسد را ندارد، باید روزی باشد که همه به جزای اعمال خود برسند.
دوم) حکمت و رحمت خداوند: حکمت خدای حکیم اقتضا می کند که مرگ، پایان زندگی نباشد؛ بدون شک خدای سبحان حق است و کار باطل نمی‌کند. و نیز این جهان را بیهوده و عبث نیافریده است یعنی این عالََم متحرک، هدفی دارد و می رود تا در آنجا آرام گیرد، و آن مأمن، عالم قیامت است. از طرفی نیز لازمۀ رحمت خدا این است که: بشر را به کمالش برساند. پس باید قیامتی باشد تا بشر فراوردۀ کار خود را بیابد و به کمال هستی برسد.
سوم) فطرت و جاویدان طلبی انسان: حسّ بقا و میل به ماندن، یک درخواست فطری در وجود انسان است که با وجود جهان آخرت و معاد، محقق می‌شود.
تمام بحث های معاد، سر انجام به یکی از دو نقطۀ بهشت و یا دوزخ ختم می شود؛ بهشت یعنی کانون انواع مواهب و نعمتهای الهی، اعم از معنوی و مادی و دوزخ یعنی کانون انواع رنج ها و محرومیت ها، جهنم وعده گاه شیطان و پیروان اوست. طبق آیات و روایات، بهشت و جهنم دو وعدۀ حتمی و تخلف ناپذیر خداوند است و آنها که در این واقعیت عظیم تشکیک کرده و یا تحقق آن را خیالی بیش فرض نمی کنند، بزودی حقیقت آن را در خواهند یافت.
بهشت و جهنم، نه تنها دو واقعیت تکان دهندۀ روز قیامت هستند بلکه به تأیید عقل و نقل هم اکنون آفریده شده اند.
منبع: http://farsi.islamquest.net
