از این کلمه، یکبار در قرآن کریم استفاده شده است: (وَ لا یَنْفَعُکُمْ نُصْحی إِنْ أَرَدْتُ أَنْ أَنْصَحَ لَکُم)؛[1] اگر من بخواهم شما را اندرز دهم، اندرزم سود نخواهد کرد.
(نصح) به معنای سخنی دلسوزانه و خالی از هرگونه فریب و دغل‌بازی است که خداوند در قرآن به نقل از نوح پیامبر(ع) این عبارت را بیان فرموده است که سخن دلسوزانه من برای شما هیچ فایدهای ندارد.
در مقابل کلمۀ (نصح) که به معنای سخنی از روی دلسوزی و با کمال صداقت است، کلمۀ (غش) وجود دارد که به معنای سخن فریبآمیز و از روی شیطنت و دغل‌بازی است.
امام سجاد(ع) در یکی از فرازهای دعایی که در آن، اخلاقی پسندیده را از پروردگار درخواست کرده و امروزه به نام (دعای مکارم الاخلاق) مشهور است، می‌فرماید: (اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ سَدِّدْنِی لِأَنْ أُعَارِضَ مَنْ غَشَّنِی بِالنُّصْح)؛[2] بارخدایا! بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا ثابت قدم کن تا بتوانم در مقابل افرادی که با من فریبکارانه سخن می‌گویند، سخنی از روی صفا و راستی و دلسوزی بر زبان آورم.
پی نوشت:
[1]. هود، 34.
[2]. صحیفه سجادیه، ص 94، دعای بیستم، دفتر نشر الهادی، قم، 1376 ش.
منبع:
islamquest.net
