آیا انسانی که وارد جهنم می شود همواره درد خواهد کشید یا امکان ورود به بهشت نیز وجود دارد ؟

حقیقت براساس آیات و روایات آن است که اگر آدمی در مجموع رو به خدا داشته و خداخواه است، مؤمن است و دوستدار حضرت رسول اکرم(ص) و اهل بیت(ع) می‌باشد ولی در اینجا خود را از آلودگی‌ها وتعلقات پاک نساخت، در قیامت با عذاب‌ها و فشارها روبروست و به طبق اعلای جهنم می‌رود که اگر به باطنش روی، بهشت خواهد بود نه این که هر چه به عمقش بروی بدتر باشد. جهنم اسفل‌السافلین است که عمقش نهایت نداشته و برای جهنمیان است که راه گریزی از آن ندارند. شخص مؤمن ولی در عین حال گناهکار در این جهنم موقت که موقفی برای اهل بهشت می‌باشد و باطنش نور و رحمت است مدتی قرار خواهد گرفت تا بدین عذاب‌ها تطهیر شود و به عالم نور قدم بگذارد، (نگا: بحارالانوار، ج 8، صص 353 - 352، روایت 2).
براساس روایتی که از امام صادق(ع) نقل شده است، انسان‌ها در قیامت سه دسته‌اند. یک دسته انسان‌هایی‌اند که در عالم حشر در آن هنگام که مردم درگیر مواقف و عوالم حشرند، تحت سایه خداوند و در جوار قرب حقند و نیاز به طی آن عوالم و مواقف ندارند چون آن مراحل را در این دنیا پشت سر گذاشتند. گروهی دیگر انسان‌هایی‌اند که باید از حساب و عذاب بگذرند که از جمله آن جهنم موقت است تا پس از پس تطهیر و تسویه در عالم قیامت به خدا برسند و عده‌ای دیگر انسان‌هایی‌اند که چون مجموع وجودشان رو به غیر خدا داشته و در حال فرار از خدا بوده‌اند به قعر جهنم فرو خواهند رفت، (همان، ج 7، ص 183، روایت 31).
بنابراین عده‌ای مستقیم وارد بهشت و بهشت‌ها می‌شوند، عده‌ای پس از گذر از مواقف‌ها و از جمله جهنم موقت وارد بهشت می‌گردند و عده‌ای نیز در جهنم جاودانه خواهند بود.
به بیانی دیگر: الف) همه کسانی که وارد جهنم می‌شوند برای همیشه در جهنم نخواهند بود و تنها عده خاصی مانند کافران برای همیشه در جهنم خواهند بود، (ر.ک: مکارم شیرازی، پیام قرآن، ج 6، ص 483، دار الکتب الاسلامیه).

ب) در مورد کسانی که برای همیشه در جهنم خواهند بود این پرسش مطرح می‌شود که چگونه گناه محدود، کیفر و مجازات نامحدود خواهد داشت که این پرسش تحت عنوان (خلود) یا (جاودانگی عذاب) معروف است.
مجازات‌ها بر سه گونه‌اند: 1. مجازات قراردادی، 2. مجازاتی که با گناه رابطه تکوینی و طبیعی دارد، 3. مجازاتی که تجسم خود گناه است. مجازات‌های اخروی، هیچ کدام از خواصّ و فواید مجازات‌های قراردادی (مانند تنبیه، عبرت، تربیت و...) را ندارد؛ زیرا آخرت جای عمل نیست، بلکه جای حساب است. پس مجازات‌های اخروی یا رابطه تکوینی با گناه دارد که پاره‌ای از آیات و روایات بر این مطلب دلالت دارند؛ مانند کلام امام علی(ع) که می‌فرمایند: (عمل صالح کشت آخرت است)، (نهج‌البلاغه، خطبه 22). در این گونه مجازات‌ها، تناسب بین عمل و نتیجه، از لحاظ کمی شرط نیست؛ مانند یک لحظه غفلت در رانندگی که نقص عضو همیشگی به دنبال خواهد داشت. و یا این که مجازات‌های اخروی، تجسّم خود گناه است که پاره‌ای دیگر از آیات و روایات بر این حقیقت تأکید دارند.
امام صادق(ع) در جواب پرسشی درباره خلود در بهشت و جهنّم می‌فرمایند: علت همیشه بودن دوزخیان در دوزخ، این است که تصمیم آنان این بوده که هر گاه در دنیا جاودانه بمانند، خدا را نافرمانی کنند و جهت همیشه بودن بهشتیان در بهشت نیز این است که تصمیم آنان این بوده که هرگاه در این دنیا جاودانه بمانند، اطاعت خدا کنند. پس تصمیم‌های این دو گروه، آنان را بهشتی دائم و دوزخی همیشگی کرده است، (بحارالانوار، ج 8، ص 347).
eporsesh.com