خلقت انسان
خلقت انسان از خاک است که اولین موجود -حضرت آدم- با آن ساخته شده هست، و خلقت انسان‌هایی از نسل او به وسیله نطفه؛ که در ذیل به این موضوع پرداخته می‌شود.
از خلقت انسان چقدر می گذرد؟ آیا در قرآن هم به آن اشاره شده؟
(أَ فَعَیینا بِالْخَلْقِ الْأَوَّلِ بَلْ هُمْ فی لَبْسٍ مِنْ خَلْقٍ جَدیدٍ؛[قاف/15] آیا ما از آفرینش نخستین عاجز ماندیم (که قادر بر آفرینش رستاخیز نباشیم)؟! ولی آنها (با این همه دلایل روشن) باز در آفرینش جدید تردید دارند.) امام باقر(ع) در تاویل این آیه به جابر بن یزید می فرمایند: ای جابر! تأویل آیه این است که خداوند متعال آنگاه که این آفریدگان و این جهان را نابود ساخته و بهشتیان را در بهشت و دوزخیان را در دوزخ جای دهد، جهان دیگری غیر از این جهان را از نو پدید می آورد، بدون نر و ماده، تا او را پرستیده و یگانه دانند و به آنان زمینی غیر از این زمین می آفریند که در آن استقرار یافته و آسمان دیگری که بر آنان سایه افکند. شاید تو بر این باوری که خداوند تنها این جهان را آفریده و به جز شما بشری را نیافریده است؟ آری به خدا سوگند! به طور حتم خداوند متعال هزار هزار جهان و هزار هزار آدم آفریده که تو در پایان این جهان ها و آن آدمیان هستی.[1] پس از این آیه و این حدیث فهمیده می شود که انسان های بسیاری قبل از حضرت آدم(ع) وجود داشته اند. که ما از جزئیات خلقت آن ها بی خبریم. و شاید بعضی از فسیل هایی که توسط دانشمندان کشف می شود، مربوط به انسان های قبل از آدم باشد. یا حتی بعضی از کشفیات مرتبط به نظریه داروین، مرتبط به انسان های سابق باشد که در اثر گناهان مسخ شده اند. و به شکل بوزینه در آمده اند. اما اگر منظورتان از انسان حضرت آدم (ع) است، در قرآن مطلب خاصی در این باره نداریم. و مطالبی در تورات وجود دارد که علامه طباطبایی آن را مطابق محاسبه عقلانی می دانند: (در تاریخ یهود آمده است که: عمر نوع بشر از روزی که در زمین خلق شده تا کنون، بیش از حدود هفت هزار سال نیست که اعتبار عقلی هم کمک و مساعد این تاریخ است )[2] [1]. الخصال، ج2، ص: 652. [2]. ترجمه المیزان، ج4، ص: 221.
(أَ فَعَیینا بِالْخَلْقِ الْأَوَّلِ بَلْ هُمْ فی لَبْسٍ مِنْ خَلْقٍ جَدیدٍ؛[قاف/15] آیا ما از آفرینش نخستین عاجز ماندیم (که قادر بر آفرینش رستاخیز نباشیم)؟! ولی آنها (با این همه دلایل روشن) باز در آفرینش جدید تردید دارند.) امام باقر(ع) در تاویل این آیه به جابر بن یزید می فرمایند: ای جابر! تأویل آیه این است که خداوند متعال آنگاه که این آفریدگان و این جهان را نابود ساخته و بهشتیان را در بهشت و دوزخیان را در دوزخ جای دهد، جهان دیگری غیر از این جهان را از نو پدید می آورد، بدون نر و ماده، تا او را پرستیده و یگانه دانند و به آنان زمینی غیر از این زمین می آفریند که در آن استقرار یافته و آسمان دیگری که بر آنان سایه افکند. شاید تو بر این باوری که خداوند تنها این جهان را آفریده و به جز شما بشری را نیافریده است؟ آری به خدا سوگند! به طور حتم خداوند متعال هزار هزار جهان و هزار هزار آدم آفریده که تو در پایان این جهان ها و آن آدمیان هستی.[1] پس از این آیه و این حدیث فهمیده می شود که انسان های بسیاری قبل از حضرت آدم(ع) وجود داشته اند. که ما از جزئیات خلقت آن ها بی خبریم. و شاید بعضی از فسیل هایی که توسط دانشمندان کشف می شود، مربوط به انسان های قبل از آدم باشد. یا حتی بعضی از کشفیات مرتبط به نظریه داروین، مرتبط به انسان های سابق باشد که در اثر گناهان مسخ شده اند. و به شکل بوزینه در آمده اند. اما اگر منظورتان از انسان حضرت آدم (ع) است، در قرآن مطلب خاصی در این باره نداریم. و مطالبی در تورات وجود دارد که علامه طباطبایی آن را مطابق محاسبه عقلانی می دانند: (در تاریخ یهود آمده است که: عمر نوع بشر از روزی که در زمین خلق شده تا کنون، بیش از حدود هفت هزار سال نیست که اعتبار عقلی هم کمک و مساعد این تاریخ است )[2] [1]. الخصال، ج2، ص: 652. [2]. ترجمه المیزان، ج4، ص: 221.
پاسخ:
(أَ فَعَیینا بِالْخَلْقِ الْأَوَّلِ بَلْ هُمْ فی لَبْسٍ مِنْ خَلْقٍ جَدیدٍ؛[قاف/15] آیا ما از آفرینش نخستین عاجز ماندیم (که قادر بر آفرینش رستاخیز نباشیم)؟! ولی آنها (با این همه دلایل روشن) باز در آفرینش جدید تردید دارند.)
امام باقر(ع) در تاویل این آیه به جابر بن یزید می فرمایند: ای جابر! تأویل آیه این است که خداوند متعال آنگاه که این آفریدگان و این جهان را نابود ساخته و بهشتیان را در بهشت و دوزخیان را در دوزخ جای دهد، جهان دیگری غیر از این جهان را از نو پدید می آورد، بدون نر و ماده، تا او را پرستیده و یگانه دانند و به آنان زمینی غیر از این زمین می آفریند که در آن استقرار یافته و آسمان دیگری که بر آنان سایه افکند. شاید تو بر این باوری که خداوند تنها این جهان را آفریده و به جز شما بشری را نیافریده است؟ آری به خدا سوگند! به طور حتم خداوند متعال هزار هزار جهان و هزار هزار آدم آفریده که تو در پایان این جهان ها و آن آدمیان هستی.[1]
پس از این آیه و این حدیث فهمیده می شود که انسان های بسیاری قبل از حضرت آدم(ع) وجود داشته اند. که ما از جزئیات خلقت آن ها بی خبریم. و شاید بعضی از فسیل هایی که توسط دانشمندان کشف می شود، مربوط به انسان های قبل از آدم باشد. یا حتی بعضی از کشفیات مرتبط به نظریه داروین، مرتبط به انسان های سابق باشد که در اثر گناهان مسخ شده اند. و به شکل بوزینه در آمده اند.
اما اگر منظورتان از انسان حضرت آدم (ع) است، در قرآن مطلب خاصی در این باره نداریم. و مطالبی در تورات وجود دارد که علامه طباطبایی آن را مطابق محاسبه عقلانی می دانند:
(در تاریخ یهود آمده است که: عمر نوع بشر از روزی که در زمین خلق شده تا کنون، بیش از حدود هفت هزار سال نیست که اعتبار عقلی هم کمک و مساعد این تاریخ است )[2]
[1]. الخصال، ج2، ص: 652.
[2]. ترجمه المیزان، ج4، ص: 221.
- [سایر] هدف از خلقت انسان در قران چیست؟
- [سایر] هدف از خلقت انسان از دیدگاه قرآن و عقل چه می‌باشد؟
- [سایر] انسان ضعیف و نیازمند که از ابتدای خلقت بی دانش بوده چگونه می‌تواند با علم محدود و مادی خود مفسّر واقعی قرآن باشد؟
- [سایر] هدف خلقت انسان چیست؟
- [سایر] آغاز خلقت از چه زمانی بود؟ آیا خدا نیازی به خلقت انسان داشت؟
- [سایر] آغاز خلقت از چه زمانی بوده و آیا خدا یک باره تصمیم به خلقت انسان گرفت؟
- [سایر] در قرآن مجید هدف اصلی از خلقت انسان «بندگی خدا» ذکر شده است، آیا بندگی همان قرب به خداست؟
- [سایر] هدف از خلقت انسان چیست؟
- [سایر] هدف از خلقت انسان در دنیا چیست ؟
- [سایر] مراحل خلقت انسان را بیان کنید؟
- [آیت الله جوادی آملی] .کسی که نمیتواند بنشیند, باید ایستاده نیّت سجده نماید و با اشاره سر و اگر ممکن نبود, با اشاره چشمها و اگر ممکن نبود, به نیت قلبی اکتفا نماید و احتیاط لازم, اشاره کردن با دست و مانند آن است.
- [آیت الله نوری همدانی] کسی که نمی تواند حرف بزند ، اگر با اشاره حرف بزند ، اگر با اشاره حرف بزند ، اگر با اشاره بفهماند که ملک را اجاره داده ، یا اجاره کرده ، صحیح است .
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] کسی که هیچ نمی تواند سجده نماید باید برای سجده با سر اشاره کند و اگر نتواند؛ باید با چشمها اشاره نماید و اگر با چشمها هم نمی تواند اشاره کند بنا بر احتیاط مستحب با دست و مانند آن برای سجده اشاره کند و در قلب نیز نیت سجده نماید.
- [آیت الله خوئی] کسی که هیچ نمیتواند سجده نماید باید برای سجده با سر اشاره کند و اگر نتواند باید با چشمها اشاره نماید، اگر با چشمها هم نمیتواند اشاره کند بنابر احتیاط مستحب با دست و مانند آن برای سجده اشاره کند و در قلب نیز نیت سجده نماید.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . باید جواب سلام را طوری بگوید که سلام کننده بشنود، ولی اگر سلام کننده کَر باشد، چنان چه انسان بطور معمول جواب او را بدهد کافی است، و در صورت امکان با حرکت لب یا اشاره جواب را بفهماند.
- [امام خمینی] اگر انسان ناچار شود که در زمین گل نماز بخواند، بنابر احتیاط واجب باید در حالی که ایستاده است برای سجده با سر اشاره کند و تشهد را ایستاده بخواند.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . انسان در حال نماز اگر ناچار باشد که خود را با گل بپوشاند و نماز بخواند احتیاط لازم آن است که یک مرتبه دیگر مثل برهنه نماز بخواند، یعنی با ایماء و اشاره.
- [آیت الله سیستانی] کسی که هیچ نمیتواند سجده نماید ، و مقداری که می‌تواند خم شود بر آن سجده صدق نمیکند ، باید برای سجده با سر اشاره کند ، و اگر نتواند باید با چشمها اشاره نماید ، و اگر با چشمها هم نمیتواند اشاره کند باید در قلب نیت سجده کند و بنابر احتیاط لازم با دست و مانند آن برای سجده اشاره کند ، و ذکر واجب را بگوید .
- [آیت الله فاضل لنکرانی] باید از دادن قرآن به کافر خودداری کنند، و اگر قرآن در دست اوست در صورت امکان از او بگیرند ولی چنانچه مقصود از دادن قرآن و یا داشتن قرآن تحقیق و مطالعه در دین باشد و نیز انسان بداند که کافری که محکوم به نجاست است با دست تر قرآن را لمس نمی کند اشکالی ندارد.
- [آیت الله نوری همدانی] لازم نیست که خلقت بچه تمام باشد ، بلکه اگر خون بسته ای هم از رحم زن خارج شود و خود زن بداند ، یا چهار نفر قابله بگویند که اگر در رحم می ماند انسان می شد ، خونی که تا ده روز ببیند خون نفاس است .